Βλέπω είμαστε στα μαχαίρια
Κι επιρρεπείς στη μιζέρια
Θα πρέπει να ζεις στην τρέλα
Βαρέθηκα τα ίδια λημέρια
Με δίχως φωνές, με δίχως φωνές
Και δεμένα χέρια

Στα πάρκα ρουφάνε τη σκόνη
Και η νέα γενιά παλαβώνει
Θα πρέπει να βρεις στην τρέλα που ζεις
Αυτό που σε σώνει
Και εκεί στα τυφλά, εκεί στα τυφλά
Χωρίς να ΄σαι το πιόνι

Είμαι να ανοίγω φτερά
Να σπαταλιέμαι βαρέθηκα…
Καιρός να με βάλω ψηλά!
Πετάω τα τοξικά
Άτομα που λάθος μπλέχτηκα…
Η ζωή πάει μόνο μπροστά!

Για να σε κρίνω ποιος είμαι;
Μα το ίδιο δεν θα κάνω ρε φίλε
Θα πρέπει να ζω στην τρέλα
Βαρέθηκα το θεαθήναι
Και σε όλο αυτό και σε όλο αυτό
Πουθενά να μην είμαι
Γυρεύω καλύτερες μέρες
Με καθόλου κακό και ξενέρες
Μα θα πρέπει να βγω στην τρέλα που ζω
Σκίζοντας τους αιθέρες
Και σαν άγριο θεριό, σαν άγριο θεριό
Που παλεύει με σφαίρες
Είμαι να ανοίγω φτερά
Να βλέπω μαύρο βαρέθηκα…
Καιρός να κοιτάξω μπροστά!
Μεγάλωσα βιαστικά
Στο αλισβερίσι που βρέθηκα…
Η ζωή θέλει και τσαμπουκά!