Της πόλης η μαστούρα, το ποιόν της
Ναργιλές με τουμπεκί πρώτης ποιότης που με θεριεύει
Την ηρεμία μου κλέβει, με αποπροσανατολίζει ο καπνός της
Κορμάκια λικνίζονται στο άκουσμα της τρέλας
Παραμύθι ματαιόδοξης κοπέλας
Και πρίγκιπες φτωχοί σύγχρονης σιντερέλας
Σκοτάδι που σε υπνωτίζει σαν το βόρειο σέλας
Ουσίες, νταλαβέρια, βρώμικα χέρια
Μαλάκες που περνιούνται για ξεφτέρια
Συχνάζω εκεί που η ομορφιά έχει τον τρόπο της
Και αλλόκοτης χαρακτήρα όμως αυτόφωτης
Πες μας ποιος είσαι που ανήκεις
Αν ομιλώ με παρδαλό ή θύμα φρίκης
Τον φερετζέ μας βάζεις
Περήφανα τον δείχνεις
Και μας ζητωκραυγάζεις ότι είσαι τάχα αλήτης
Είσαι το ελάχιστο κοπρίτης
Σου εύχομαι περαστικά λοιπόν
Όποια ταμπέλα και αν γλύφεις...
Έχω ένα όνειρο να μην με έχει κανένα όνειρο, όμηρο
Νοοτροπία "φραπέ, πιτόγυρο, τιβι, τηλεκοντρόλ, χαρτί, ασσόδυο"
Ο βίος εν Ελλάδι είναι ίδιο επεισόδιο
Σε χαλιά περσικά, κορμιά σε όργιο
Ίδια η κορυφή, ίδιο το υπόγειο
Ένα η κοινωνία όμως άλλο το προνόμιο
Ένα το κρατούμενο, ίδιο με το καθόλου
Ίδιο είναι το κώνειο και οι αγάπες του διαβόλου
Άϊντα, μελανούρι χανουμάκι
Πέφτει η τιράντα στην μικρή σου ωμοπλάτη
Στο πιάτο μας σερβίρεις πάθη, αγκάθι...
Το βάσανο ναρκωτικό
Που φτιάχνω με μεράκι
-Η γνώση είναι θεωρητική και πρακτική..
-Κράτα το δεύτερο θα με βρεις κάπου εκεί
-Στη πρώτη οπτική, απόψεις σε ομιλία
-Που αλλάζουν στη πορεία από εμπειρία σε εμπειρία

Χίλιες και μια νύχτες πίνουν το φαρμάκι οι αλήτες
Στην μπάρα γυρνούν ξενύχτες, συναντιόμαστε σαν δείκτες
Μες στο ποτό σαν δύτες
Βραδυνές καταδύσεις
Ψυχή μου μησ βήσεις, αμανέ από τους ανατολίτες
Ξημερώματα στην πόλη
Θηλυκό μαγεύονται όλοι
Απόψε ενώνονται οι κόσμοι
Τα δυό σου χείλη σαρκώδη
Τα δικά μου πικρά απ' το τσιγάρο και την αλκοόλη
Θα πετάξει το μετάξι που τυλίγει την κόρη
Σου χω τάξει,θα σου θα σου φέρω τα διπλά και ακόμη
Ότι δεν έχω πες πως τα έχω κάψει για σένα Σαλώμη
Παγετός και παγωμένο βλέμμα το κρύο είναι διπλό
Εδώ έξω έχει ιστορίες να γίνει η καρδιά σου ψυγείο
Καν' το μυαλό σου ναό
Πίστεψε της εικόνες σου
Κράτα την σιωπή έτσι έχουν πιο αξία τα λόγια σου
Μόνο οι δρόμοι, μόνοι στο τιμόνι
Όποιος πεισμώνει υπάρχουν λόγοι
Όποιος θυμώνει υπάρχουν φόβοι
Όποιος παίζει με δικές του κινήσεις είναι αρκετό
Δεν έγινε ποτέ του πιόνι αυτό μας ενώνει
Μάθημα ισορροπίας σε αυτήν την λεπτή γραμμή
Άλλες φορές χοντρό σκοινί
Άλλες φορές λεπτή κλωστή
Όταν έχεις σχέδιο A, πρέπει να έχεις σχέδιο B
Πες μου εσύ γιατί εγώ είμαι στο σχέδιο C
Δεν φύγαμε ποτέ όμως η αγέλη γυρίζει
Το άρωμα μυρίζει, ο στίχος ψιθυρίζει
Ο Σίγμα φωτογραφίζει την ουσία του δρόμου
Τα παιδιά θερίζει, η σειρήνα μουγκρίζει
Τοίχοι γκρίζοι, άλλος πίνει, άλλος φρίζει
Απ' την άκρη πιστόλι, φωνάζει και βρίζει
Και να το προχωρήσεις, ναι!
Να το προχωρήσεις
Το περιβάλλον του δρόμου δεν μπορεί να σε αφήσει να ανθίσεις
Δεν αρκεί να φυτεύεις στο μυαλό αυτό που σκέφτεσαι
Όταν εσύ ο ίδιος τις ιδέες σου να ποτίσεις
-Δε λέω να μη πάρεις γνώση από ένα βιβλίο μα..!!
-Άλλο να πάρεις γνώση από ένα βίωμα!!
-Και μπήκες σε κύκλους, κύκλους μεγάλους και μικρούς..
-Μα δεν ήταν πιο μαύροι απ αυτούς που χω στους οφθαλμούς..