Eisvoleas (GRC)
Ένα Ξέρω (Xero)
Αναμεσα στο καλο και το κακο
Εχω δει φιλαρακια να φευγουν
Και στο ορκιζομαι bro πως οσο θα ζω
Οι αναμνησεις τους θα με συντροφευουν
Ενα ξερω και ειναι σταντε
Πως οσο υπαρχω μαθαινω
Ειναι ο δρομος μου μακρυς για να πω
Ως εδω εισαι ζωη εχω παραιτηθει
Και οτι σταματαω να παλευω
Στο λεω δεν υπαρχει περιπτωση
Ουτε μια να εγκαταλειψω
Και αν στενευουν τα ορια
Και ειναι ο κοσμος σκληρος
Μια ζωη περιμενει ψηλε να σταθω δυνατος
Με την πυγμη ενος μαχιμου
Στον αγωνα να βρισκω την ακρη μου
Στο συναφι μου που ειναι ξυραφι
Και ματι που παντα προσεχει την πλατη μου
Εχω φιλους που ζουνε ελευθεροι σε φυλακες
Και φυλακισμενους σε γκλαμ γειτονιες
Ο δρομος γενναει τον πονο
Και ο πονος γεννα μαχητες
Στην πολη ανεμιζουν οι στιχοι μου
Συντροφια για τον καθε αλητη μου
Το κακο ειναι κατω απο την μυτη μου
Και στο κινητο μεσα και εξω απο το σπιτι μου
Τα δικα μας τα ονειρα πλεον στολιζουν την χωματερη
Για τους επομενους τωρα που πρεπει να ζησουν
Σαν ζωντανοι οχι σαν νεκροι
Ζωντας σε μια παρανοια
Πως να γινω φυσιολογικος
Στον χρονο που λιγοστευει
Νιωθω τοσο μικρος
Και η ζωη δεν περιμενει κανεναν
Τραβαει μπρος ολοταχως
Αναμεσα στο καλο και το κακο
Εχω δει φιλαρακια να φευγουν
Και στο ορκιζομαι bro πως οσο θα ζω
Οι αναμνησεις τους θα με συντροφευουν
Ενα ξερω και ειναι σταντε
Πως οσο υπαρχω μαθαινω
Ειναι ο δρομος μου μακρυς για να πω
Ως εδω εισαι ζωη εχω παραιτηθει
Και οτι σταματαω να παλευω
Στο λεω δεν υπαρχει περιπτωση
Πως να γινω κατανοητος
Και αν ο κοσμος βουρκωνει
Και γινεται πιο σκληρος
Μια ζωη περιμενει ψηλε να σταθω δυνατος
Στην γκαβλαντα μου καιω τα φραγκα μου
Με τα αδερφια μου μες την παραγκα μου
Για τα απλα της ζωης που ξεχναμε ρε μαγκα μου
Και εκτιμησα στα σαραντα μου
Εχω φιλους που ζουνε την φρικη των ναρκωτικων
Συνεχεια στο οριο με την σιωπη των θεων
Να κοιταζουν κλεφτα προς το περιθωριο
Εχω μουσικους μες τον δρομο για τα προς το ζειν
Που δεν το βαλανε κατω
Ζουμε ενα haloween συνεχομενο
Στις κοινωνιας την φλεγομενη βατο
Τις ελπιδες μαζεψαμε μιας γενιας απο την χωματερη
Για να τις δωσουμε πισω σε αυτους που ξεχασαν πως ειναι να εισαι παιδι
Και για οσους το βαζουνε κατω ενα θα πω την ευχη μου
Τα μεγαλα τα λαθη μας μαθανε την ζωη
Τι και αν χαθηκε η μαχη ο πολεμος πρεπει να συνεχιστει
Αναμεσα στο καλο και το κακο
Εχω δει φιλαρακια να φευγουν
Και στο ορκιζομαι bro πως οσο θα ζω
Οι αναμνησεις τους θα με συντροφευουν
Ενα ξερω και ειναι σταντε
Πως οσο υπαρχω μαθαινω
Ειναι ο δρομος μου μακρυς για να πω
Ως εδω εισαι ζωη εχω παραιτηθει
Και οτι σταματαω να παλευω