Νοικιασμένη καρδιά και απλήρωτα νοίκια
Σου κρατάω ποινή για τα τόσα ξενύχτια
Νοικιασμένη καρδιά και το ρεύμα κομμένο
Μου 'χεις κάνει πολλά μα να 'ρθεις περιμένω

Επεισόδιο 3 ρίχνω δύο στροφές
Ζεϊμπέκικα για νοπές ουλές κι αναπνοές τεχνητές
Όχι άλλο κάρβουνο, όχι άλλο στρες, όχι άλλο πρόλογο
Κι άλλες μομφές μου λες, ας τ' αφήσουμε όλα στο χθες
Κι ας μη ζήσουμε το υπόλοιπο με καταπιεσμένες φωνές
Γιατί περνάν οι χρονιές
Μη χαλιόμαστε, μην κοροϊδευόμαστε
Δε θα ζήσουμε ποτέ ξανά τις πρώτες μας στιγμές
Κι ίσως να 'ναι καλύτερα που τα πράγματα ήρθαν έτσι
Αχ και να 'ξερα πρωτύτερα, τώρα εγώ εδώ, εσύ εκεί κι ο νους μας μες στη μέση

Νοικιασμένη καρδιά ό,τι θέλει ζητάει
Μια να ξέρεις μισεί και την άλλη αγαπάει
Νοικιασμένη καρδιά και το ξέρω το έργο
Μου 'χεις κάνει πολλά μετανάστης και φεύγω

Επεισόδιο 4 εσύ πουθενά στη γύρα
Ρίχνω μες στο βυθό σου βουτιά απ' τον ψηλό βατήρα
Κατάλοιπα μα και φίρα, δημιουργία στείρα
Να μένουμε μόνοι μας γραφτό μας το 'χει η μοίρα
Στούντιο γράφω σκέψεις για σχέσεις στιχοθέτης της αγάπης που σου δείχνω και δε βλέπεις
Γιατί απ' αυτή τρέχεις, σκύβεις, σηκώνεις βάρη που ούτε καν τ' αντέχεις
Κι ίσως να 'ναι καλύτερα που τα πράγματα ήρθαν έτσι
Αχ και να 'ξερα πρωτύτερα, τώρα εγώ εδώ, εσύ εκεί κι ο νους μας μες στη μέση
Είσαι στροφή εκεί που πάω ευθεία, η επικοινωνία μας σαν τη βουβή ταινία
Στις παρυφές της ιδιοτέλειάς σου ψάχνω ισορροπία και η κτητικότητά σου δεσμά
Διανύουμε τυφλά μια τρικυμία,λαθρεπιβάτες στης αγάπης τα πλοία
Πληγές ανοικτές κι ανοσία, κρεμιέμαι από τα χείλη σου κι εσύ μου λες τα λέμε μετά
Νοικιασμένες καρδιές κι απλήρωτα νοίκια
Στην μπάρα με ξενύχτια

Νοικιάζω την καρδιά μου γιατί τα χρέη είναι πολλά
Κοιτάζω εμένα, κάνω τα δικά μου
Ανοίγω τα φτερά μου στ' άγνωστο κι όχι στο πουθενά