[Verse 1: Εισβολέας]
Μουσικός και αλήτης ραπάρει
20 χρόνια σε οίστρο
Τώρα που πήραν χαμπάρι
Έχει ήδη γυρίσει το κλείστρο
Δούλευα, αθόρυβα
Με υπομονή και μεράκι
Κείμενα, βρώμικα
Να τους τα μάθω νεράκι
Σπάω γραμμές ψηφιακές
Μαστούρα μες στο διαδίκτυο
Mbps σερφάρω μου λες
Και βλέπω δεν πας ούτε ύπτιο
Θέλω πενιές να ρίχνω στροφές
Αγκαζέ μαζί με τα κορίτσια μου
Θέλω γιορτές και ούτε δύο ζωές
Δε μου φτάνουν να βγάλω τα βίτσια μου
Δε γνωρίζω από βία και όπλα
Ναρκωτικά σε γιοτ κι άλλα κόλπα
Το ότι δεν κάνω το μάγκα
Δεν σημαίνει ότι είμαι και κότα
Όπου παίζω live τους κάνω ώπα
Το σκοτάδι λατρεύω
Γιατί μου δείχνει τα φώτα
Την διαφορά μας περίτρανα
Εξιστορώ ρε γατάκια
Στη φάση μας τα γαρίφαλα
Αντιστοιχούνε σε μπίρας κουτάκια
Και ενώ φωνάζω, θεέ μου, αχ τι καλά!
Εσύ έχεις νευράκια
Γιατί κάποιοι σκάνε με δίχαλα φόρα παρτίδα κι άλλοι με γοβάκια
Οι δρόμοι μας, όχι, δεν είναι παράλληλοι
Κι αν ήμουνα ώρα
Θα ήμουνα η κατάλληλη
[Verse 2: Anatoli Margiola]
Τι θα πει είμαι ράπερ και συνθέτης;
Σμόκινγκ με σορτσάκι αθλητικό
Είμαι και του δρόμου και της τέχνης
Και αρτίστας και αληταριό
Οι γονικές συμβουλές ήτανε πάντα καλές
Μα περνούσαν ξυστά από τα αυτιά μου
Με ξενύχτια που λες και συνήθειες κακές
Ξαγρυπνούσα να βρω τη χαρά
Να παίζουμε καρεκλιές
Και να ζούμε στιγμές
Που σα ψέμα περνούσαν μπροστά μου
Από παρατηρητής έγινα αφηγητής
Που μεράκι και καύλα κερνά

[Verse 3: Εισβολέας]
Της δημιουργίας πολέμιος
Διασκευή κάνει ο κάθε γλυκούλης
Είναι ο χρόνος μη αναστρέψιμος
Για να κάθομαι να 'μαι τσιγκούνης
Και αν εσύ είσαι πιο έντεχνος
Εγώ είμαι πιο απαφτούλης
Απ’το να γίνω προβλέψιμος
Πήρα το ρίσκο για φάντης μπαστούνης
Έκανα διάλειμμα χρόνια
Η χαρά μου δεν είναι εμφανής;
Δεν τρέφω καμιά συμπόνια
Για ράπερς που γίνονται ηττοπαθείς
Όλοι περάσαμε δύσκολα μάγκα μου
Αυτό μπορείς να το πεις
Μα κλαψομούνης δεν είμαι
Να σου πουλάω μιζέρια για να χαρείς
2-2 ελάτε στο θείο
Στάζει καύλα το στόμα μου
Σούζα το πάω το εργαλείο
Όσο από την κλάψα χαλάτε το χρώμα μου
Μη ρωτάς τι μου αρέσει τι θέλω
Πως παλεύω με τα δαιμόνια μου
Δύο μπιράκια, τον ουρανό
Και δίπλα την αμαζόνα μου
Ξέρεις στα αρχίδια μου βλάκα σε γράφω
Και μασουλάω την τσιχλίτσα μου
Είστε χειρότεροι και από θείτσα
Που σχολιάζει με λύσσα (ου ρε)
Είπα είμαι σκύλος στο πάρκο
Σε κοινή θέα έχω την κοιλίτσα μου
Όσο την βλέπεις μαφία
Άσε μας ρε κουκλίτσα μου
Οι δρόμοι μας, όχι, δεν είναι παράλληλοι
Κι αν ήμουνα ώρα
Θα ήμουνα η κατάλληλη
[Verse 4: Anatoli Margiola]
Τι θα πει καριέρα και πτυχία
Καριερίστας είμαι στη ζωή
Όσο καίγεστε στη θεωρία
Εγώ καίγομαι στην πρακτική
Δεν έχω λόγο τρελό, επιστημονικό
Ντοκτορά, MIT και πτυχία
Εγώ μιλάω αργκό, πίνω από το καλό
Και αράζω συχνά στην πλατεία
Ακόμα παίρνω μετρό, τρένο κι ηλεκτρικό
Και το παίζω που και που ιστορία
Μίαν άκρη να βρω για να μη βαρεθώ
Και στο τέλος αποτρελαθώ