Όσα δεν τους έχω δει, γίνανε σκιές μου
Και όσα ακολούθησα γίνανε πληγές
Πάλευα αρκετό καιρό με τους δαίμονες μου
Και έπεφτα αβοήθητος μέσα στις ενοχές

Άνοιξε τα παραθυρια παλιόφιλε, φρέσκος να μπει ο αέρας
Να μπουκάρεις και εσύ, για να φοβηθεί , εκείνο το ανίκητο τέρας
Άνοιξε τα παραθυρια επιτέλους, να δω τον γαλάζιο ουρανό μας
Και το πρωινό να ακούσω κελάηδημα των φτερωτών καρδιών μας
Άνοιξε τα παραθυρια αγάπη μου , φέρε τον ήλιο στο σπίτι
Και από το πρόσωπο του σκοταδιού να κλωτσίσεις την άχαρη λύπη
Να φανερωθούν οι πτυχές που για χρονιά καλα ήταν κρυμμένες
Και να ξαναδώ μέσα από τις σχισμές, μορφές αγαπημένες
Σε ένα φευγιό συνεχόμενα χρόνια ο φόβος ψελλίζει στα αυτιά μου
Και φεύγω ξανά , μίλια μακριά , φεύγω να 'ρθω πιο κοντά μου
Όσα δεν είπα,η γυναίκα είναι τέρας που κατατρώει τα σωθικά μου
Και οι ενοχές με έπερναν για χορό και έχανα τα βήματα μου

Όσα και να πούμε , σε αγαπώ
Νιώθω το κενό να μεγαλώνει
Πως να πάμε κόντρα στον καιρό;
Με το παρελθόν να μας στοιχειώνει

Τα άλλο για τα ανείπωτα , γίνανε κραυγές μου
Και όλοι εκείνοι οι δισταγμοί, γίνανε το χθες
Όσα έκλεινα μέσα μου, γίναν φυλακές μου
Και έπεφτα στο τίποτα, δίπλα από ενοχές
Άνοιξε το παραθύρι μου, λίγο να βγω και να σε χαζέψω
Στους αγωνά και ακουμπά τους καρπούς σου, και γέλα μου για να αντέξω
Και να τρυπώσεις σαν άλλοτι άτακτα μέσα από τις χαραμάδες
Και μέσα στο μου τις βροχές, επιτέλους να ξαναρθούν ηλιακάδες
Να φανερωθούν οι πτυχές που για χρόνια καλά ήταν κρυμμένες
Και να ξαναδώ μέσα από τις σχισμές μορφές αγαπημένες
Και όταν τα ακούσω το βράδυ, θα ξέρω πως θα έχω μαζί μου εμένα
Σαν ολοφώτιστο ήλιο, σαν το πιο όμορφο ψέμα
Σε ένα φευγιό συνεχόμενο χρόνια αγνοώντας τι λέει η καρδιά μου
Να φεύγω ξανά μίλια μακριά,να φεύγω για να έρθω κοντά μου
Όσα δεν είπα γινήκαν σκοτάδι που με ακολουθάν στα όνειρα μου
Και οι ενοχές μου ζητούσαν χορό και μπέρδευα τα βήματα μου

Όσα και να πούμε , σε αγαπώ
Νιώθω το κενό να μεγαλώνει
Πως να πάμε κόντρα στον καιρό;
Με το παρελθόν να μας στοιχειώνει