[Verse]
Βιώματα μ' αποτυχίες και κατορθώματα
Με συναισθήματα ιδιόκτητα γράφω
Η μαγική μου ιδιότητα
Αγκαλιάζουμε τα πεδινά
Και χαζεύουμε στα πιο μεγάλα υψόμετρα
Σ’ αγκαλιάζει ο ήχος του σήμερα
Όπως και τότε στα 5 μονόλεπτα
ΑΘΑΝΑΤΟ
Βιώματα ασπρόμαυρα και με χρώματα
Στα πέλματα όχι στα γόνατα
Δάκρυ σταγόνα που βρέχει τα χώματα
Πέφτει...
Βρέχει...
Και κανείς εκεί έξω δεν είναι πια
Κι εγώ δεν κρατάω την ομπρέλα μου
Βρέχει κι η τέχνη μου βγάζει αρώματα
Ανάπηρα στόματα, άπειρα ονόματα
Συγγνώμη γράφεται αυθόρμητα
Πέφτουν κάτω ασπίδες και δόρατα
Πλησιάζω και βλέπεις τον θώρακα
Είμαι ευάλωτος νιώθω αφόρητα
Τη ντουλάπα ανοίγω με τ'αφόρετα
Το βιβλίο μου με τα απόρρητα
Απόλυτα μου βιώματά
Μουσική που θα μείνει
Θα μείνω μαζί σου όταν η αντοχή με αφήνει
Μουσική που με ντύνει-με γδύνει
Η ζωή φυσική βιταμίνη μου δίνει
Τη θηλιά που σε πνίγει
Κόβω τη θηλιά που με πνίγει
Κι ας με νιώθουνε λίγοι
Κι ας μην νιώθουν οι φίλοι
Κόβω την κουβέντα, σε θίγει