Το αύριο μου γνέφει
Το αστέρι μου πέφτει
Τι άλλο θα έρθει;
Δε μπλέκω σε μέθη
Μπλέκω σε κέφι στρατεύω την τέχνη
Ψηλά δίχως ίλλιγο, αέρικο
Ανεβάζω τη λίμπιντο, είμαι εδώ
Το ζω και το γράφω σε κείμενο
Τ' αφήνω στο πιάτο σου κι είν' ωμό

Μαυρίζει βαραίνει το σύννεφο
Μικραίνει η απόσταση
Έρχεται η απόδραση
Βρέχει στην κόλαση κι ηρεμώ
Εγώ αστραπή απ' τον ουρανό
Ανοίγω παράθυρα και θορώ
Να καίνε τον σάτυρο
Ξόρκια απ' τον πάπυρο τραγουδώ
Και στρέφω προς τ' άπειρο για να δω

Σπάω τον τοίχο μου για να με βγάλω
Σ' αυτό το κελί δε μπορώ να πεθάνω
Αυτό το χαρτί μισή μας ζωή και πιο πάνω
Σίγουρα θέλουμε κι άλλο
Δεν υπερβάλλω, κάνω διαμάντι ό,τι πιάνω
Χάρισμα από τον μάγο
Κάναμε Ελλάδα τον πάγο πουτάνα
Και βάζουμε ράπερς στον κάδο

Σβήνω κι ανάβω (σβήνω κι ανάβω)
Δίνω να λάβω
Λαμβάνω και δίνω
Στον τοίχο η ομάδα μου κάδρο (ομάδα μου κάδρο)
Όσο ανασαίνω θα μείνω, το χώμα είναι μαύρο (το χώμα είναι άδειο)
Γράφω και δίνω κουράγιο
Βόλτες στο ίδιο προαύλιο
Όλοι στο ίδιο ναυάγιο

Ανάβω και σβήνω
Παίρνω και δίνω
Λύνω και δένω σκοινιά που με πνίγουν
Το στόμα μου ράβω
Τα χείλη μου σκίζω
Το αποδεικνύω το αξίζω
Ο πόνος μου πιάνει για δύο
Ο πόνος μου είναι για δύο
Έχει καπνούς το μαντείο
Είδα προτού δεις το κρύο
Μπήκα προτού μπεις στο πλοίο

Φοράμε τα σκούρα
Ματώνουμε την παρτιτούρα, κουφάλα
Φοράμε τα μαύρα
Μα κοίταζε μόνο την αύρα εσύ
Φοράμε το σκότος
Ακούει κι ακολουθεί ο κρότος και μένει
Ντυνόμαστε νύχτα
Γι' αυτό τραγουδάμε με λύσσα οικουμένη