Οι λογισμοί είναι σα ιτιές
Καρδιά μουντό σημάδι
Και μάχονται και ποιος μπορεί
Να τα συβάσει ομάδι

Χίλια μάτια ΄χει ο λογισμός
Μερού, νυχτού, βιγλίζουν
Χίλια η καρδιά και πιότερα
Κι ουδέ ποτέ σφαλίζουν

Γονέοι που με σπείρατε
Κι από τα κόκαλα σας
Επείρα κι απ' το αίμα σας
Κι από την αναπνιά σας

Μα ’γώ 'με νια και κοπελιά
Και διόλου δε φοβούμαι
Και για θανάτους εκατό
Τον πόθο δεν αρνούμαι

Πέτρες δέντρα και σίδερα
Κι όλα στην οικουμένη
Όλα γνωρίζουν και διοικούν
Τον πόθο πως θα γένει

Πέτρες δέντρα και σίδερα
Κι όλα στην οικουμένη
Όλα γνωρίζουν και διοικούν
Τον πόθο πως θα γένει


[ Βικέντιος Κορνάρος ]