Και κατεβαίνουν κάθε τόσο η έμποροι
Φορτωμένοι με ξένες πραμάτειες
Και στήνουν τους πάγκους τους στα παζάρια μας

Και διαλαλούν σε πολιτείες και χωριά
Με σπουδαγμένους ντελάληδες
Τον ερχομό της σωτηρίας μας

Κι έχουμε 'μείς τους λυράρηδες και τους τραγουδιστάδες
Να άραχνο υφαίνουν πάνω στη παμπάλαια κουρελού μας
Τους καημούς και τα πάθει μας

Και δακρύζουμε ύστερα
Γιατί οι γειτονιές μας και η παραλίες μας
Έχουν γεμίσει κονσερβοκούτια και ηλεκτρικές κιθάρες

Θα μας φάνε έτσι μωρέ
Η θα μας στείλουν στα μουσεία

Όχι !

Τα όσια και τα ιερά μας
Δε γλιτώνουν με τίμιες χαμηλοκουβέντες

Ξυπνήστε !

Θα ξωμείνουμε σας λέω
Και κανείς, μήτε δικός μας δε θα μας ακούει

Θυμώστε !

Πέστε: Τη λέει ετούτος
Μην ησυχάζετε μόνο

Άιντε ρε παιδιά !
Κάντε μια προσπάθεια

Ο αργαλειός και το νήμα εσείς
Δικές σας οι υφάντρες
Οι γυρολόγοι και οι ντελάληδες δικοί σας

Εσείς ληστές και πειρατές
Εσείς χωροφύλακες
Εσείς νομοθέτες
Εσείς !
Γυναίκες και άντρες

Τη ζωή μας δε θα τη παίξουν άλλοι
Εμείς !
Εμείς !


[ Γιώργης Καράτζης ]