انترو:
دلت خوشه به چی؟

من که دلم خوشه به اون نیشخندایی که همیشه لا حرفام هستو توش هزار تا معنی داره

هه ... شایع
ورس1:
دلت خوشه به چی؟ به دوست دارمای عشقت؟ ... خاطرشو میخوای یا برای سکسه ؟
بند 200 گرم گوشت لای پاشی / خودتو میخواد یا خودتو با یه ماشین؟
دلت خوشه به چی؟ به کارت ملیت؟ / یا حسابت تو بانک برلین؟
مالیدی که طلاهای مامیت پا قرضای آقات رفت / جای خیابونا هنو رو کف پاهات هست
میچرخه عقربه ساعت دیواریت / تو شبا رو راحت میخوابی ولی بابایی نه
فکر شیکمای گشنتونه یه لحظه ئم خوش نبوده و توِئه اُزگل بار اومدی
مفت میخوابی مفتم میخوری / تازه ترشم میکنی بعد
آروغ مردونگی میزنی واسشون بزرگ شدی مثلا / زرتو عملی کن همه کُری بلدن
دلت خوشه به چی؟ به مُد روزت؟ / یا ادکلن روست؟ هه ... بذارش موزه
خودزنی کن بگرخن همه / کار تو با ماشین بابایی دور زدنه، یه بلوند بغلت همین..
دلت خوشه؟ دغدغت اینه زیدت ولت کنه وضعیت بدیه!!
ما هم عادت کردیم به نصیحت بقیه ... اگه رُک حرف میزنم واس شخصیت رپیمه

کوروس:
نه میشه موند ، نه میشه رفت / دلم خوشه به چیزایی که همیشه هست
به خدا ، به معرفت پاهام / به تیکه شنیدن لا حرف ننه بابام
به دو خط شعر غمگین / به اونی که تو آیینست و شکل من من نیست
نه ...
دیگه نه میشه موند ، نه میشه رفت / دلم خوشه به چیزایی که همیشه هست
ورس2:
یکی زاییدت ، یکی دیگه نون ریخت تو حلقت / جایی که من بزرگ شدم نیست تو نقشه
امثال من با یه پنجی خر کِـیف میشن / طرفای شما از شمعو از کیک میگن
یادم دادن با هرکی جلومه بجنگم / همیشه بیرونم تا باد بخوره به کلم
بهم گفتن اگه نداری قرض بگیر / ما یه سری برنامه ایم که همیشه کَنسلیم
با یه مغز پیر نمیشه ادیسون بود / زندگی این نیست درس بخونی بری کنکور بدی
خوان داداشتم آماده تروره توئه / وقتی یه هشت نداری بذاریش گروئه نهت
اون موقعست که لیلیا میمرن / خیلیا میپیچن لباسای مارک دار ترمینالی میشن
میخوای بری نه؟ / واست یکی دو نخ سیگار بگیرم؟
همه میدوئن که مهندسو دکتر بشن / تو جاش سس بهروز بگیر سرخ کن ببر
مگه بده؟ اینم یه کادوی کوچیک برا زنت / تو منو نمیشناسی زیاد
تیکه هام تو هزار تا کتابم جا نمیشن / بزرگم اما نه از ابعاد شیکم
من هنوز سردمه از سرمای دیشب / یه کرمم که کم کم پروانه میشم

کوروس:
نه میشه موند ، نه میشه رفت / دلم خوشه به چیزایی که همیشه هست
به خدا ، به معرفت پاهام / به تیکه شنیدن لا حرف ننه بابام
به دو خط شعر غمگین / به اونی که تو آیینست و شکل من نیست
نه ...
دیگه نه میشه موند ، نه میشه رفت / دلم خوشه به چیزایی که همیشه هست

اوترو:
این سرگذشت کودکیست که به سرانگشت پا هرگز دستش به شاخهٔ هیچ آرزویی نرسیده است