دنبال من بیا تو اتاق من یه مردی هست از جنس سنگــ رو یخ
می شناختمش از وقتی بچه بودم // اون و شعراش حرفای شهرشونن
یه مغز چــاق داره یه هیکل لاغر // برد و دوس نداره با چشمکــ داور
رو سرش رفته خشتکــ کاغذ // تا یکی مثل تو کاراشو بشنوه
شلوار بگــ پاش نیست // ولی حرفای حق داشت
ولی چند سال و چند ماه صبر کرد تا صداش از هدفونت بیرون بیاد // رسید به اون چیزی که دیروز میخواستــ
رپ دشمن با شازده های بزدل // تا وقتی اهلشی پانسمان پشتت
اونی مرد که وایسه پای مشتت // و در نره مثل مردی که تو اتاقه
ارزوم این نیست خوب باشه دست پخت زنم // یا تنهایی یه بانک و دست برد بزنم
یا برم چهار تا شیشه الکل بخرم // و بخورم و نعش شم و مردم ببرن
اون مردی که لباسام تنشه // پر شده تو دفتر و کتاباش همه شعر
مخاطباش میپرستنش // فهمیده هیچکسی نمیفهمتش

هر کی به ما رسید خواست کفــ بره سریع // تو که دوس داری تو صورتم کله بزنی
تو سواد نوشتن جای بچه ی منی // دنبال من بیا
هر کی به ما رسید خواست کف بره سریع // تو که دوس داری تو صورتم کله برنی
دنبال من بیا / تو سواد نوشتن جای بچه ی منی

یه مردی که شبای اون روز نمیشدش // بخت گندش باهاش جوش نمیخوره
میخوام ببینم توی شهرم چند مرد میبینم // که از خواسته های توله هاشون سردرد میگیرن
هر روز فاز حسرت میگیرن // یا اون قدر دارن که برکت میچینن
همه ساخته هاش تر دستیشه // ولی بازم ارزو رو جای حسرت میبینه
هنر ما خبره ی ده کام حبسه // وقتی چتــ باشه حریـفــ صــد تا دسـتـه
هـم نوع هـا که تو خـیـابونا ولگـردن // خـیلـی وقـته رو پـا ان و تخت خوابــ و ول کردن
نه مثل خیلی ها که لاشخور ترن // که به بدنای خودشونم بارکـــد زدن
دنبال من بیا که زندگیمون شده مثل پوسخند // ترجیح میدم گرگـــ نشم مثل گوسفند
هر کی به ما رسید خواست کف بره سریع // تو که دوس داری تو صورتم کله برنی
تو سواد نوشتن جای بچه ی منی // دنبال من بیا
هر کی به ما رسید خواست کف بره سریع // تو که دوس داری تو صورتم کله برنی
دنبال من بیا // تو سواد نوشتن جای بچه ی منی

شـــایع ..... ایکس ال