[Verse 1: Refte Key]
Bunaltıcı düşler artı metamorfoz
Ve umutların bittiği yer ardı sıra longoz
Kabuk bağlayan kaos hayat yarım bırakılan bir yap-boz
Saklandığın kanepe altlarında kahrol
Hiçleşmek ilişmekten iyidir doğrul ve yok ol
Çöplerin arasında kül kutuları
Bitirmek bilmem ama bitmekte erdem bol
Bu cenaze elde süpürgeyle uğurlanır
Ve bütün tınılar baba ve oğulu hatırlatır
Kulaktaki seladan cenaze marşlarına
Bu dört duvarlı mağaranın en ücrası parlamış ışıktan
Fakat sor bi' kimin umurunda
Uzakta kal hangi cisimsem veyahut mahlukat
Bir sabah vurdu pencereme adım samsa
Zorlama kapıyı artık ne yazar içerde olsam
Odamda delirirken rehavеt salonda

[Verse 2: Kanove]
Bir şeyleri fark edеrsem
Hangi sokağa saklıcak beni
Hangi dudak sarkıcak bu eşkiyaca korkuya
Velakin gövdesinde zehir taşır arkadaşım
Dünyaya emanetim ellerim ve bacaklarım
Odamda böcek sesleri odamı bilmiyorum
Adımda böcek renkleri adımı bilmiyo'dum
Canımda kusursuz bir sancı taşıyorum
Ve bazı şeylerin rüya olamayacak kadar gerçek olduğunu
Zamanı kemirmekle meşhurdur şu dönüşüm
Mühimleşen herkes misali duygularıma tutuşur
Uzaktan korkunçtur yakından daha da korkunç
Güzel bi' iskeletin etrafında gülüşür
Soğuktur zerafetle dağıtandır ülkümü
Şu öğünlerimin ardısında var oluşla saklanacağım
Ellerim, ellerin bi' ölünün son günlüğü
Ne zaman doğrulursam o zaman ölmüş olacağım