[Verse 1: เบ]
ค่ำคืนที่ยาวนาน ฝันร้ายซ้ำวนไป
ความมืดปกคลุมโลกทั้งใบ
ปกคลุมกว้างไกลจนสุดสายตาของฉัน
แต่ฉันก็รู้ได้ถึงหัวใจของเธอ

[Pre-Chorus: กยูจิน]
ความรู้สึกที่ไม่อาจเผชิญหน้าโดยตรงได้
เอาแต่ต้องหลบจากมันอยู่ในความมืด
แม้ว่าจะซ่อนเอาไว้ลึกแค่ไหน น้ำตาก็ยังคงไหลออกมา
ไหลออกมาดั่งสายธารของความโศกศัลย์

[Chorus: ลิลลี่, แฮวอน, จีอู]
ทำไมเธอต้องทำแบบนั้น
ความมัวหมองล้นเอ่ออยู่ในนัยน์ตา
หลังจากเธอปล่อยทุกอย่างออกไป
ความมัวหมองนั้นหายจางไปกับสายลม
ฉันอยากจะให้เธอรู้สึกแบบนี้บ้าง
หลับตาของเธอลงสักครู่
แล้วค่อย ๆ ลืมขึ้นมารู้สึกถึงแสงสว่าง
ฉันจะอยู่กับเธอแบบนี้เรื่อยไป
หลังจากความฝันอันยาวนานเกินทน
ยังรอฟ้าฝนให้สายรุ้งได้หวนคืน

[Post-Chorus: จินนี่]
ทุกครั้งที่เธอตื่นขึ้นมา
เหมือนหัวใจของเราจะเข้าใกล้กันมากขึ้น
ทำให้ฉันรู้สึกได้เปล่งประกายได้
โดยไม่มีข้อแม้ใด ๆ น่าสนใจจัง
เธอไม่ต้องมองไปไหนไกลหรอก
แค่ทำสิ่งที่เป็นเธอเรื่อยไป
ก็เป็นดั่งสายรุ้งในชโลมจิตใจฉันแล้ว
[Verse 2: จีอู]
โฟกัส ยังมีเรื่องราวอีกมากมาย
ความรู้สึกที่ไม่สามารถแทรกซึมผ่านไปได้
หลังจากมันกว้างกระจายออกไปก็ค่อย ๆ สว่างไสวขึ้น
แสงสว่างจากการรวมตัวความรู้สึกเหล่านี้

[Pre-Chorus: ซอลยุน]
หัวใจข้างหลังเมฆหมู่มากนั้น
ค่อย ๆ โผล่มาอีกครั้งอย่างมั่นใจ
ความรู้สึกที่ฉันลืมไปชั่วขณะ
มันกำลังกลับมาหาฉันทีละนิด ทีละนิด

[Chorus: ลิลลี่, เบ, กยูจิน, แฮวอน]
ทำไมเธอต้องทำแบบนั้น
ความมัวหมองล้นเอ่ออยู่ในนัยน์ตา
หลังจากเธอปล่อยทุกอย่างออกไป
ความมัวหมองนั้นหายจางไปกับสายลม
ทำไมต้องทำเพื่อฉันขนาดนั้น
"นัยน์ตาของเธอมีแต่โศกเศร้าไง"
ก็จริงดั่งเธอกล่าว แต่ฉันไม่รู้สึกอีกแล้วหลังมีเธอ
ฉันอยากจะให้เธอรู้สึกแบบนี้บ้าง
หลับตาของเธอลงสักครู่
แล้วค่อย ๆ ลืมขึ้นมารู้สึกถึงแสงสว่าง
ฉันจะอยู่กับเธอแบบนี้เรื่อยไป
หลังจากความฝันอันยาวนานเกินทน
เราจะมาดูสายรุ้งบนนภาพร้อมกัน
[Outro: ซอลยุน]
ค่ำคืนที่ยาวนาน ฝันร้ายซ้ำวนไป
แสงสว่างตกระทบที่เธออย่างงดงาม
หลังจากที่เราต้องพบเจอเหลือสิ่งแย่ ๆ เหลือคณานับ
ฉันอยากจะเปล่งประกายให้ได้ดั่งเธอบ้างจัง