Emilio
De Fanfare Van Honger En Dorst
We zijn met ons zes, lopen over de pleinen in Gent 's nachts
Weinig besef, tijde verdwijnen te snel als
De wereld aan u voete ligt, nie wetend wa de toekomst is
Geen route is, uitgestippeld maar het doel in zicht
Geen heimwee naar t'verlede als een pleegkind da z'n moeder mist
Eeuwig in het heden als de helden die g'in de boeken vind
Ja meestal gaan we feeste en verandere we de wereld
Gedachte die gaan zweve, en drank maakt zich meester van ons
Ha, wa heerlijk genot, streve naar verandering
Tot we wakker worde en zien da de wereld ni verander is
Regen valt tegen t' raam, 2de hands, klere aan
Gene frank, lege maag ma de verbeelding van een tekenaar
In de nachtwinkel worde cheap ass flesse Vodka gekocht
Op iemands kot halen we platen van onder het stof
Van op een balkon, steken we de nacht door tot de ochtend weer komt
Volgende morge worde we wakker met honger en dorst
Er was nooit een vrouw die mooier kon zingen
Dan onze fanfare van honger en dorst
En het duurder nooit lang of we waren weer samen
De fanfare van honger en dorst
Elke avond kome we de liefde van ons leve tegen
Al zijn we het waarschijnlijk morge weer vergete
Ruzie maken, weer vergeve
Onafscheidelijk als een Siamese tweeling, we delen… meer dan het leve, glas alcohol halfvol
Nie half leeg, fak nee, santé op de fanfare PROOST
Ookal is me glas leeg, ke geen angst meer voor wa later komt
Of toch want sommige verdwene met de wind
Verdwene in de mist, verdwaalden in de liefde
Kwou de dage kon bevrieze, , ma jongens… worde ouder, meisjes … worde vrouwe
Trouwe, en krijge kindere
Misshien wistk het wel ma wou k het nie gelove
Drome worde ingeruild voor een job, een auto en een bonus
We belove elkaar te belle ma de woorde die vervage
We worde foto's in een kader, symbole en verhalen
En komen we weer samen, dan drome we over laten
Ma nooit meer over de fanfare, van honger en dorst