Σκέφτομαι έναν χαρτοπαίκτη να μου λέει
Παίξε λίγο ακόμα, παίξε, τι έχεις να χάσεις;
Του λέω ωραία η ασπίδα αλλά σου κλείνει όλη τη θέα
Από την πόρτα πως θα περάσεις;

Σκέφτομαι τις πόλεις που μου λέγαν
Μείνε λίγο ακόμα μείνε, που θες να φτάσεις;
Κι απαντούσα έχω ήδη φύγει από καιρό
Συγχώρεσε με, μη με ξεχάσεις

Ύστερα σκέφτομαι το δρόμο
Ίσως να σε ξαναδώ άλλη μέρα…
Σκέφτομαι το δρόμο…

Σκέφτομαι ότι η χώρα που γυρνάω τόσα χρόνια
Δεν υπάρχει σε κανένα χάρτη
Ποιος είναι ο Κάιν, πώς κυλάει το νερό
Πού είν’ η Μαρία, ποια είναι η Αστάρτη;
Χτυπάει το κουδούνι, ένα στιλέτο, ένα τακούνι
Λέει “με λένε” της λέω “δε με νοιάζει”
Μου λέει “μπλα μπλα μπλα”, ή αν θέλω “μπλα μπλα μπλα”
Της λέω “δε με πειράζει”

Ύστερα σκέφτομαι το δρόμο
Ίσως να σε ξαναδώ άλλη μέρα…
Σκέφτομαι το δρόμο…
Σκέφτομαι ότι η χώρα που γυρνάω τόσα χρόνια
Δεν υπάρχει σε κανένα χάρτη
Ποιος είναι ο Εξορκιστής, η ρόδα της ζωής
Το τρένο τι ώρα θα `ρθει;
Αυτοί που σπρώχνουν τις ψυχές μας στην πορνεία μία, μία
Τις δικές τους θα τρυπήσει μαύρο βέλος
Γιατί ο δρόμος είναι αλήθεια χίλια κι ένα παραμύθια
Είναι το σπίτι μας, δεν έχει τέλος
Δεν έχει τέλος…