Η Κική κάθε βράδυ κάνει ό,τι μπορεί
Με τ’ ασήμι στ’ αυτί και με το κοκκινάδι
Κι εγώ πέφτω απ’ τα σπίτια κι ούτε μια γρατζουνιά
Στις εννιά κελαηδούν τα σπουργίτια

Νοίκιασέ μου γουέστερν, πάρε μου παγωτό
Παίξε τον τελικό Λιβερπούλ και Μαντσέστερ
Πήγαινέ με στη Ρώμη και στη Χαλκιδική
Η Κική δεν μου έγραψε ακόμη

Πάω συχνά στα μπουρδέλα, μην το πεις πουθενά
Η Σπεράντζα Βρανά με οδηγεί στην κοπέλα
Αλβανοί, ναύτες, γέροι κι άλλοι μου συγγενείς
Μα κανείς την Κική μου δεν ξέρει

Τα τραγούδια που γράφω σπάνια έχουν ρεφρέν
Δε φοράω σουτιέν, ούτε ζω στο Αϊντάχο
Μένω στην Καλλιθέα κι αγαπάω μια Κική
Η ζωή μόνο έτσι είν’ ωραία...