Θα’θελα να’μουνα εκεί
Στη στριμωγμένη Κυριακή
Των καλεσμένων της μαμάς σου
Ξεγλιστρούσες από το σαλόνι
Πήγαινες μέσα μόνη
Κι ο ουρανός έπαιζε άλλη μουσική

Θα’θελα να’μουνα εκεί
Στου οντιτόριουμ τη σιωπή
Κάτω απ’το βλέμμα του μαέστρου
Ξεγλιστρούσες απ’το χάδι του ήχου
Κι όλους αυτούς που βήχουν
Κι έβγαινες έξω εκεί που φώναζε η ζωή

Θα’θελα να’μουνα εκεί
Μια μέρα που έπεφτε βροχή
Κι έλειπε το ένα σώμα απ’το άλλο
Ξεγλιστρούσες από το σεντόνι
Και κοιταζόσουν μόνη
Σ’έναν καθρέφτη που δεν το’χει ακόμα πει

Μπορώ ωστόσο να’μαι εκεί
Στην αμοντάριστη στιγμή
Λίγο μετά από την αγάπη
Σαν θα ξεγλιστράς απ’το κενό σου
Και δίπλα ο θάνατός σου
Θα λέει Φεύγω κι άντε πάλι απ’την αρχή
Ναι, θέλω αν θέλεις να’μαι εκεί
Στην τώρα αφώτιστη σκηνή
Λίγο μετά από την αγάπη
Όταν με την ομορφιά σου μόνο
Θα φτιάξεις νέο χρόνο
Μ’ όλες τις μέρες που δεν ήμουνα εκεί