Έχω βαρεθεί να κοιτάζω τ’ αρχίδια σου
Τα περίφημα αρχίδια σου τ’ αρχαϊκά
Έτσι όπως τ’ απλώνεις τα θλιμμένα αρχίδια σου
Στα φύλλα της αμπέλου μου τα ειρηνικά

Έχω βαρεθεί ν’ απολογούμαι στη μάνα σου
Που κλαίει άσπρα δάκρυα Βουγιουκλακικά
Και μου στέλνει φωτό απ’ όταν ήσουν στην πάνα σου
Τότε που ήτανε τ’ αρχίδια σου ακόμα μικρά

Έχω βαρεθεί την Κατοχή του παππού σου
Που ολομόναχος νίκησε τους Γερμανούς
Κι ύστερα εξόρισε και πρόδωσε κι έσφαξε
Και βλέπει πια τ’ αρχίδια σου απ’ τους ουρανούς

Έχω βαρεθεί την ιδρωμένη ομάδα σου
Που σαν κόμμα έχει μέρα της την Κυριακή
Και κάθε που κλωτσάει αλλάζει ο ηγέτης σου
Και τ’ αρχίδια σου περνάνε στην Πρώτη Εθνική

Έχω βαρεθεί τις ιστορίες της γυναίκας σου
Με μωρά που κάνουν γκάφες και πλακάκια στο ντους
Που ανεβάζει κάθε βράδυ και τις κάνει ασπρόμαυρες
Ταγκάρει και τ’ αρχίδια σου και παίρνετε views

Χτες είδα στ’ όνειρό μου -τι άλλο;- τ’ αρχίδια σου
Μόνο που ήταν στους αιθέρες κι είχαν βγάλει φτερά
Και κοιτούσαν με απορία των ανθρώπων τα πρόσωπα
Κι αισθανόντουσαν μεγάλη αρχιδίσια ερημιά
Πετούσαν από πάνω από την πόλη τ’ αρχίδια σου
Και κοιτούσανε τα σπίτια μας με τα μυστικά
Τις κρυφές μας τις αγάπες με τα χέρια προς το άγνωστο
Κι αισθανόντουσαν μεγάλη αρχιδίσια ερημιά

Τις αγάπες μας που απλώνουνε τα χέρια στο άπιαστο
Κι αισθανόντουσαν μεγάλη αρχιδίσια ερημιά