Μες στους δρόμους θα γυρνάνε αιώνια
Τα παιδιά με τα φαρδιά παντελόνια
Σε λιμάνια σε σταθμούς και βαγόνια
Τα παιδιά με τα φαρδιά παντελόνια
Ορκιστήκαν να μη γίνουνε πιόνια
Τα παιδιά με τα φαρδιά παντελόνια
Στα στιχάκια τους ζητήσαν συμπόνια
Τα παιδιά με τα φαρδιά παντελόνια

Τώρα τα λόγια μας ακούγονται στα πέρατα
Ίσως τρομάζουνε λιγάκι και τα τέρατα
Αυτά τα διάσημα που βλέπεις στις ειδήσεις
Αλλά και τα άλλα που ποτέ δε θα γνωρίσεις
Τώρα στα lives μας έρχονται τρεις γενιές
Και μας ακούνε τα παιδιά στις γειτονιές
Οι στίχοι μας είναι αγκάθι στα όνειρά τους
Και το χιπ χοπ μας κάνει peak στα φεστιβάλ τους
Τώρα του τότε οι γραφικοί γίναν ωραίοι
Και πάθαν πλάκα όλοι οι μανατζαραίοι
Τώρα γεμίζουν μαγαζιά κι ανοιχτά θέατρα
Κι είναι τα views σαν τα στιχάκια μας... αμέτρητα
Του τότε τα μικρά παιδιά γίναν μεγάλοι
Και τα τραγούδια μας ραπάρουν κι οι δασκάλοι
Και τώρα ακούγονται της τέχνης οι παρίες
Σ’ όλες τις σχολικές γιορτές και τις πορείες