[Verse]
Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε, έξω στον δρόμο και νάρκωσε
Τα μυαλά των γύρω μου και μένα με άφησε
Να βλέπω το χάλι που προκαλεί το μπουκάλι
Μια άσπρη σκόνη έβαψε μαύρη την πόλη και πάλι
Η γειτονιά μου μοιρασμένη σε 2 κόμματα
Κόκα και πρέζα, κι εγώ σαν την μητέρα Τερέζα
Να σπρώχνω τα γραμμάρια, ν' αρπάζω το χρήμα
Και να φέρνω τόση σκόνη κάθε πρώτη του μήνα
Η ασχολία μου οι δόσεις, δεν υπάρχουν εκπτώσεις
Δεν με νοιάζει για να βρεις λεφτά αν πρέπει να σκοτώσεις
Εγώ έχω τόσα χρέη, τόσα να ξεχρεώσω
Κι εκτός αυτού, πρέπει από τον φαύλο κύκλο να με σώσω
Η κοκαΐνη στο κεφάλι μου επιδράει, μιλάει
Σβήνει φοβίες και φόβους, συνεχεία μ' έχει stand by
Δεν μπορώ να κουμαντάρω τόση τρέλα, έλα
Πλησίασε να δεις πως τρυπάει μια σφαίρα
Τα μάτια μου δεν βλέπουν μέλλον πια όπου και να γυρίσω
Τα πάντα με γυρνάνε λίγα χρόνια πίσω
Πριν φτάσω να σνιφάρω, πριν ακόμα ραπάρω
Πριν ακόμα την ζωή στα χέρια μου την πάρω
Μα τώρα γάμα το, έμεινα μόνος κι έχασα τον χρόνο
Τώρα μέσα στο κρύο κελί μου χάνω τ' οξυγόνο
Πληρώνω για τα λάθη που έκανα στην κοινωνία
Μα όταν βγω απ' την φυλακή, "Γαμιέται η αστυνομία"
Κι όταν βγήκα, πάλι τσίτα ήμουνα, κάθε μέρα
Και έχασα την πίστη στον Θεό μια Δευτέρα
Βοήθησέ με να ξεφύγω από τον δρόμο Ύψιστε
"Τράβα γαμήσου εγκληματία και αντίχριστε"
Αυτό μάλλον θ' απάντησε ο "Κύριος" σε μένα
Που μου πήρε πίσω όλα τα φράγκα τα καταραμένα
Άλλο λίγο κι άλλο ένα ευρώ απ' τα γαμημένα
Έχασα τόσους φίλους από αυτά, τώρα κι εμένα
Ένα ένα έσπρωχνα κάποτε τα γραμμάρια
Μα τώρα σκόρπισα αρκετά, καιρός για τα γραμμάτια
Με 'κλεισαν σ' ένα κτίριο γεμάτο με δωμάτια
Κ ανθρώπους μέσα σ' αυτό, να φωνάζουν τα μεσάνυχτα
Γάμα τα κάγκελα, η ζωή περνάει γρήγορα και φεύγει
Κανείς για να με κρίνει δυνατότητα δεν έχει
Πως μου ζητάν ν' αλλάξω, όταν με έχουν όλη μέρα
Μέσα σε 4 τοίχους και δεν μου δίνουν καν αέρα
Όταν πια δεν ξέρω αν είναι Κυριακή ή Δευτέρα
Όταν παύει να σε νοιάζει πια η νύχτα και η μέρα
Μόνο τότε μπορείς να καταλάβεις αν αξίζει
Της ζωής το παιχνίδι που την ψυχή σου βρομίζει
Κ αν σου μυρίζει σκατά, το ραπ μου, τότε χαίρομαι
Γιατί αυτά θα τρως όσο περιφέρομαι
Αν πάλι χάλι, στον νου σου φέρνει ζάλη
Τότε βάλε και για μένα έναν βράχο πάνω στο μπουκάλι