[Verse 1: Novel 729]
Ανοίγω πανιά για το άγνωστο κι αυτό είναι μια δύσκολη απόφαση
Με μια ελπίδα τα μάτια μου να ξεθολώσουν με την απόσταση
Έχω μαζί μου τον πόνο του τέλους και την ζεστασιά της αγάπης
Ο φόβος δεν έχει αντίλογο όταν μιλάει η φωνή της ανάγκης
Ξεκινάει ένα ακόμα ταξίδι και πού καταλήγει δε θέλω να μάθω
Η ζωή θα μου στείλει στο διάβα μου όσα αντέχω κι αξίζω να πάθω
Οι θάλασσες με ταξιδεύουνε, και τα βουνά με κυκλώνουν
Οι στίχοι μου με ελευθερώνουνε γιατί απαντάνε σ' αυτά που σκλαβώνουν
Το κύμα ησυχάζει την σκέψη μου, κολλάω την ανάσα στον άνεμο
Μπαίνει στο σώμα μου, κλείνω τα μάτια μου και ξεγελάω τον θάνατο
Αφήνω τον Ήλιο να πέσει, ν' ανέβει η νύχτα και να με σκεπάσει
Αυτή η στιγμή είναι για τις στιγμές που να ζω τη στιγμή είχα ξεχάσει
Ο βυθός είναι το παρελθόν μας κι άμα δε βουλιάξουμε, ζούμε στην άγνοια
Το παιδί μας φωνάζει απ' τον πάτο συνέχεια μα εμείς το θυμόμαστε σπάνια
Φοβόμαστε να του μιλήσουμε, το κλείνουμε μες στην αφάνεια
Μα αν δεν ανοίξεις το βίωμα, πώς θα αναπνεύσεις ελεύθερος στην επιφάνεια;

[Chorus: Σωκράτης Μάλαμας]
Πέφτω στον βυθό
Κάτω απ' το έδαφος, κάπου μες στο πέλαγος
Θα 'ρθω να σε βρω
Πάνω απ' τα κύματα, κάτω απ' τα σύννεφα

[Verse 2: Novel 729]
Το άγνωστο δεν το διαλέγουμε γιατί φοβόμαστε το ασυνήθιστο
Και κάνουμε κύκλους στα ίδια προβλήματα κι αυτό φαντάζει ανίκητο
Μένουμε στάσιμοι μες στην ασφάλεια που μας παρέχει η οικειότητα
Κι αυτή είναι η παγίδα που πέφτουμε και δεν ξεφεύγουμε απ' την τοξικότητα
Έμαθα πως να πενθώ, πως να φροντίζω και πως να χτυπώ
Πώς να βαστώ από τη μουσική όταν δεν έχω από κάπου αλλού να πιαστώ;
Ποιοι είναι μαζί μου σε αυτό, πώς να παλεύω για έναν σκοπό;
Πώς να διαλύομαι μέσα στο πάθος μου και να μαζεύω κομμάτια μετά να ενωθώ;
Σ' όποιο λιμάνι σταμάτησα μεγάλωσα, αγάπησα κι έφυγα
Στα πρώτα μίλια που απομακρυνόμουν πάντα αισθανόμουν πως πέθαινα
Και ζωντανεύανε μες στο κεφάλι μου οι πιο καλές αναμνήσεις
Εκεί αν λυγίσεις απλά θα γυρίσεις με στόχο να τις ξαναζήσεις
Η δύναμη του γνώριμου, η αδυναμία του ανώριμου
Η στάση του φυγόπονου, η μοναξιά του μονόκλινου
Ό,τι μου έδωσες το έχω κάνει κομμάτι μου και ταξιδεύω στο άγνωστο
Μ' ένα σακίδιο αναμνήσεις στην πλάτη μου
[Chorus: Σωκράτης Μάλαμας]
Πέφτω στον βυθό
Κάτω απ' το έδαφος, κάπου μες στο πέλαγος
Θα 'ρθω να σε βρω
Πάνω απ' τα κύματα, κάτω απ' τα σύννεφα

[Outro: Σωκράτης Μάλαμας]
Θα 'ρθω να σε βρω
Πάνω απ' τα κύματα, κάτω απ' τα σύννεφα