[Verse 1]
Αν με ένοιαζε το τι πουλάει, θα το 'χα ξεπουλήσει
Αν ήξερα ποιος πέταξε τη φόλα, θα 'χε σβήσει
Δεν έχω λόγια έτοιμα, μιλάει το ένστικτο μου
Κι όταν ακούσω ψέματα, δεν έχω τον Θεό μου
Το μόνο ποίημα που θα πω είναι το δικό μου
Το χώνω μπας και αδειάσει το μυαλό μου
Έλα μες στον βυθό μου έστω για λίγο, να δω λίγο τον Ήλιο
Κάπου το χω ξαναζήσει, κανε κάτι να ξεφύγω
Είναι απλό αυτό που λέω, είναι απλό
Είμαι εδώ, κι ό,τι πω είμαι εγώ, εκατό τοις εκατό
Όταν πέφτει ένα αστέρι κι εγώ βλέπω ουρανό
Είναι επακόλουθο να πω πως έχουμε κάτι κοινό εγώ κι αυτό
Με καίει όταν το γράφω για αυτό βγαίνει καυτό
Εγώ το πάλεψα και το έκανα, δεν ήταν γραφτό
Έχω ένα κώδικα που λέει ποτέ πουστιά σε αδερφό
Ξέρω πολύ καλά κουφάλα το ποιον θα εμπιστευτώ
Κοιτώ τα μάτια τους και βλέπω θάνατο
Κι άμα τ’ ακολουθήσω, θα με στείλουνε στο Διάολο
Υπομονή, σε λίγες μέρες θα 'ναι πάλι Σάββατο
Θα πάω στη συναυλία, αν δεν το νιώθεις, τότε γάμα το
Είναι το πνεύμα μου αθάνατο
Βαδίζουμε σε μονοπάτι άβατο, μ' ακούς;
Πέφτω τόσες νύχτες σε πηγάδια και καπνούς
Μα ακόμα αναπνέω, γι' αυτό λέω πως είμαι απ' τους τυχερούς
[Chorus]
Όταν σε πνίγει αυτό που ζεις, όταν δε θέλεις να καείς
Όταν ο κόσμος σε έχει κάνει να φοβάσαι
Προσπάθησε ν' αντισταθείς, θα καταλήξεις νικητής
Και πιο παλιά είχες νικήσει, το θυμάσαι;
Όταν σε πνίγει αυτό που ζεις, όταν δε θέλεις να καείς
Όταν ο κόσμος σ' έχει κάνει να λυπάσαι
Προσπάθησε να θυμηθείς πως όλα είναι της στιγμής
Κι αν κάποιος θέλει να βοηθήσει, χέρι πιάσε!

[Verse 2]
Μιλάω για ανάγκη, μιλάω για την αγάπη
Ξέρω πολύ καλά πώς είναι να σου δίνουν χάπι
Να διώξει την κατάθλιψη, τους πόνους και τα άγχη
Αξίζω το χαμόγελο γιατί για να το βρω έδωσα μάχη
Ήμουν έτοιμος να πω το αντίο
Μα με σώσαν δέκα μάτια, δυό σκυλιά κι ένα βιβλίο
Κλεισμένος μέσα μήνες, διακόσιες τόσες νύχτες
Την υπομονή που έκανα την ξέρουν μόνο οι δείκτες
Ακούς, λέω αυτά που σου 'χα πει πάνω στη θέα
Που αν σεβόσουν τη στιγμή, θα μου φερόσουν πιο ωραία
Μα δε γαμιέται, πατάω στα πόδια μου
Δε θα 'λεγα κομμάτια αν δε σεβόμουνα τα λόγια μου
Δε με κάνει χιπχοπά
Ούτε το mic ούτε η κουκούλα στο κεφάλι, ούτε τα ρούχα τα φαρδιά
Με κάνει που μιλάω απ' την καρδιά
Που σέβομαι τον δίπλα μου και ψάχνω να εντοπίσω τα κοινά
Ναι, απόψε έχω νταλκά, το ανάβω και το καίω
Κανένας δε με πίστεψε όταν είπα «Τελευταίο!»
Όταν θα ξεμεθύσω, θέλω να μου πεις πού φταίω
Να γυρεύεις την αλήθεια που πονάει είναι σπουδαίο
Για να φτάσω ως εδώ έχω ματώσει
Άνοιξε την πόρτα, έχω ανάγκη άλλη μια δόση
Μικρόφωνο ανοιχτό για να τα πω κι όποιος με νιώσει
Αγάπη στους ανήσυχους που νιώσανε την Πτώση
[Chorus]
Όταν σε πνίγει αυτό που ζεις, όταν δε θέλεις να καείς
Όταν ο κόσμος σε έχει κάνει να φοβάσαι
Προσπάθησε ν' αντισταθείς, θα καταλήξεις νικητής
Και πιο παλιά είχες νικήσει, το θυμάσαι;
Όταν σε πνίγει αυτό που ζεις, όταν δε θέλεις να καείς
Όταν ο κόσμος σ' έχει κάνει να λυπάσαι
Προσπάθησε να θυμηθείς πως όλα είναι της στιγμής
Κι αν κάποιος θέλει να βοηθήσει, χέρι πιάσε!