O koltuğun sahibi mağlup
Zeyd evinizdede namağlup
Mikrofona konuştum uzaktan
Yapamadım peşimdeydi bütün tapınaklar

Ama sen hiç konuşmadın sustun
Bense artık konuşmıcam uslu
Nasıl doğru yolu bulucaktım erken
Annenizin sevmediği o serseri benken
Birden düştüm ela ela ela gözlerinden
Özlediğimden görmediğimden

Tekrardan kopucak kafesin teli
Solu nefesi derin sen bak hep ileri
Kimseler bozamaz kimsesizleri

Bırakmadılar yine pеşimde insandan yaratıklar (Yaratıklar)
Yabancılar yalancılar
Sözlerim bir ona bir ona

Sen kеyfini sürdün ben acılar
Ama ne acılar delip açtı ömrümü
Bir ara bir yara