[Verse: 1]
Bela belalardan doğar
Yakalar ve bırakmaz
Salar seni hayatında kuzeyden güneye
Bitti bu sefer; dersin, ama onlar arkandadır
Gölgen misali senin ezgahındadır
Dostunu yere göğe sığdıramazsın
Onun için sokaklarda insanları paralarsın
Ama sana bir yanlış yapar ve yersin ayvayı
Hapishanenin kirli öğle yemeklerinde!

[Nakarat]
Bak evlat alışkanlarını bir kenara at
Yoksa belaların atar bir tokat
An gelir çatar, yakalanma zamanı
Polisi görünce anlarsın anyayı konyayı
Bela senin dostun olur cadde köşelerinde
Onun için sen, senin için o
Kuytu köşelerde ruhunu satma
Kaybeden sen olursun bunu sakın unutma

[Verse 2: Ramiz]
Kader karanlıkta ve derin bir yerde
Yaşam gelir biter rutubetli kuytu köşelerde
Elbiseleri yok ya da perişan bi' durumda
Titriyor soğuktan, sokakların arasında
Kör talih, kötü şans yapışmış yakasına
Kuru bir ekmek muhtaç bir lokmasına
O bile yok, elleri bomboş açıkta
İnsanlıktan bezmiş duramıyor ayakta
Hayatı bir boşluk esir olmuş ölüme
Yarınların önünde karanlık bir gölge
Kararan gözleri mi? Yoksa ümitleri mi?
Karanlık bir köşede düşmanlara yenildi
Bedenini bıraktı kuytu köşelerde
Toprak oldu geçmişi habersizdi gidişi
Kimse onu duymadı sessizdi ölümde de
Öldü bitti gitti ama yok mezar taşı bile
[Nakarat]
Bak evlat alışkanlarını bir kenara at
Yoksa belaların atar bir tokat
An gelir çatar, yakalanma zamanı
Polisi görünce anlarsın anyayı konyayı
Bela senin dostun olur cadde köşelerinde
Onun için sen, senin için o
Kuytu köşelerde ruhunu satma
Kaybeden sen olursun bunu sakın unutma