تو رو با خطای ساده میکشم
درست شبیه خودم
درست شبیه دنیام

کرما سیبو ول نمیکنن
منم که کرما رو نمیخورم
دیگه پیر شدیم کنار هم

یه عالمه چشمات آبی بودن یه روز
امیدوارم آبی باشن هنوز

زمان همه چی رو عوض کرده
اون چمن زاری که ترکش کردی
حالا یه حجم خالی و سرده

اون همه روزا و شادی
اون رنگایی که یادش دادی
همه رو فراموش کرده

دیگه عادت کردن
به این تنهایی
به یه آسمون
بدون پرنده هایی
که میرن با تو، تو، تو