بمون نرو بستنی کیم، بمون ذوق خوب کودکیم
بمون شوق فحش دادن به این به اون به زندگی به کار
از بس خسته شدیم دیگه عادت کردیم به زندگی کردن رو این کره زمین
بمون عشق و دلواپسی این حس منتظر بودن برای کسی
پیدام کن قبل از این لعنتی این زندگی کیری صنعتی
که کاری میکنه آخر سر با من بفروشم خودمو
به ارزون ترین قیمتی که تو فکرشم نکنی
بعد بشم یه جسد یکی که فقط از صبح حرف میزنه
کلش پوک آدم نباشم چه فرقی داره خب سپاه سیمرغ یا خوک

تو رو اون لبه راه میری
چون مطمئنی اگه بیفتی هشت هزار نفر میگیرنت
من رو این لبه راه میرم مطمئنم اگه بیفتم
همین که همون هشت هزار نفر نریزن روم
نزنن منو بخاطر فرودی بدون مجوز از آسمون شانس آوردم
تازه مطمئنم آخرش خسارت ماشینی که روش افتادمو ازم میگیرن
مرسی عزیزم خیلی خوشحال شدم دیدمت
این همه درد مشترک داریم حرفمون پشت به پشت باهم یکی
فقط میشه بهم بگی چرا آخرش که جدا میشیم من تا ته میرم تو سطل آشغال
تو سوار اون ماشینت میشی که هشت تا اگزوز داره دوازده تا بال
اره بابا این چیزا اصن مهم نیست
هر کی قصه خودشو داره قسمت خودشو داره حتما تلاش نکرده
خشک شد باید بکارم دوباره دمت گرم خیلی حال دادی
فقط دستتاتو بردار از رو شونه هام بپیچ قبل از اینکه روت بالا بیارم پتیاره

خیلی خب تنظیم میکنیم باهم دیگه فوکوس ش تار
میبینیم یه گندم زار که نی یه شهر کثافته اشکال نداره
میبینیم یه کلبه چوبیم نیس آخه یه آپارتمان اصلا ایراد نداره
لااقل جلو در یدونه ازین صندلیا که هم میره جلوعقب
میتونی یه بعد از ظهر روش خستگیتو در کنی پاره
و اونم نی پ هیچی اصلا من یه عالمه چیز میز خریدم
درو با پا وا میکنیم میایم تو میبینم که یه چیزی داره رو گاز میپزه
ولی انگار خونه نی هیچکس وسایلو اروم میذارم رو میز
شروع میکنم با خودم مرور کردن
جای خراب شدنیا تو یخچال بقیه جاشون تو قفسست
اونارو میچینم بعد شروع میکنم به شستن ظرفا
تو خواب بودی یهو بیدار میشی
در اتاقو وا میکنی میای منو از پشت بغل میکنی بی هوا
که من همه عمر دنبال معنی زندگی بودم
توی نشونه ای یه فورمولی، تش دیدم همش همینه
همین لحظه های خیلی معمولی
طبق این قرارداد بمون نرو بستنی کیم
بمون ذوق خوب کودکیم
بمون شوق فحش دادن به این به اون به زندگی به کار
از بس خسته شدیم دیگه عادت کردیم به زندگی کردن رو این کره زمین