Bazen uykunun seslerinden ayrılıp ayağa kalktığımda
Odam acıtıyor, yatak odamın tamamının
Pencerenin ardındaki manzara acıtıyor
Çocuklar okullarına gidiyor, insanlar alışveriş yapmaya
Herkes gideceği yeri biliyor, sadece ben bilemiyorum nereye gitmek istediğimi Uzaklara yenildim, doruk noktasındayım hiçliğin
Ve her şey acıyor
Otobüse yürümek bile acıyor, bütün otobüs de acıyor
İnsanlarla yüzyüze gelmekten korkuyorum
Sadece suratları değil, bazı yaşanmışlıklarda ilgimi çekiyor
Bir portre veya bir film gibi
Artık bakmak istemiyorum, Kendi suratımdan korkuyorum aynamda
Dün gecenin sarhoşluğunu görebiliyorum
Yaşadığım yerden acıyorum, bu dünyadan acıyorum
Çünkü sabaha doğru bazı şeyler bana doğru geliyor
Bana yabancı olmayan şeyler, Yavaş ama emin adımlarla
Söylediğim her şey, yaptığım her şey, her şey karşı bana her zaman
Hem ne kadar delice aşık olduğumu, hem insanları nasıl yüzüstü bıraktığımı anlatan bir belgesel Bütün dünyanın canı yanıyor, koruyucu meleğimin bile
Her odanın acıdığı bu beşinci kattan, kendimi aşağıya bırak istediğim her an
Tam zamanında meleğim beni kurtarıyor
Yenildim uzaklara, doruk noktasındayım hiçliğin