Κολυμπώ με δελφίνια στο Αιγαίο
Απ’ τις συμπληγάδες περάσαμε ανάμεσα
Πώς να ονειρευτείς για ταξίδια
Αν δεν είδες ποτέ σου την θάλασσα

Στοχεύω προς την κορυφή
Κάθε μου μέρα μια δοκιμασία
Αν δεν είσαι μαζί μας
Πάρε την στροφή

Πριν όλα να γίνουν ευθεία
Ανεβαίνω τον Γολγοθά μου σκυφτός
Ο ουρανός είναι το όριο
Έμαθα να ξεχωρίζω απ’ όλους

Μεγάλωσα στο περιθώριο
Ανήκει σε αυτούς που το αγάπησαν
Δε θέλω τα πάντα δικά μου
Όσα αντέχουν τα χέρια μου μόνο

Κι όσα χωράν στην σκιά μου
Λίγοι πιστέψανε το όνειρο
Προσεύχομαι για τους προδότες
Έλα να δεις τα σημάδια που αφήσανε

Πάνω στο σώμα μου οι πρόκες
Μόρτες επέστρεψα πάλι
Για να τους τα πάρω όλα πίσω
Προσπάθησαν να το θάψουν
Μα ήμουν σπόρος
Προορισμένος να ανθίσω
Μυαλό διαυγές
Ψυχή καθαρή σαν το χιόνι

Στα μάτια μου φλόγα ψυχρή
Ό,τι αγάπησα αυτό με σκοτώνει
Όπου να ‘ναι ο δρόμος τελειώνει
Λίγα μέτρα μου μείνανε μόνο

Πιάνω χαρτί και μολύβι
Ξανά σαμπλάρω έναν πόνο
Γιος του ουρανού και της βροχής
Του Ποσειδώνα, της αστραπής

Μόνος μου στέκω σαν φάρος
Στο χείλος της καταστροφής