Παναγιά γοργόνα μου
Και Παναγιά μου αντάρτισσα
Σε ποιον να εξομολογηθώ
Για όσες φορές αμάρτησα

Τους λόγους που δεν κράτησα
Τους κάνω κομποσκοίνι
Έχω μποφόρια μέσα μου
Και η πυρκαγιά δεν σβήνει

Μια θλίψη δεν με αφήνει
Γυρνάω στα καφενεία
Στο ίδιο τραπέζι μόνος μου
Στου κύκλου την γωνία

Απ’ το παλιό ραδιόφωνο
Παίζει παλιός Τσιτσάνης
Συννεφιασμένη Κυριακή
Κι εγώ ρωτάω τι κάνεις

Περνάνε φίλοι, χαιρετούν
Μα δεν μου βγαίνει λέξη
Τόσοι το τραγουδήσανε
Ποιος μάγκας θα χορέψει

Κανένας δεν το τόλμησε
Και μόνο εγώ το ξέρω
Τι συμπληγάδες πέρασα
Τι βάσανα υποφέρω
Βάλε να πιω ηδονικό
Να ζεσταθούν τα τέλια
Να γράψω δυο σπαράγματα
Επάνω στα Καρέλια

Κοιτάζω απ’ το παράθυρο
Και ξέρω πως θα μπλέξω
Σε βλέπω με άλλον αγκαλιά
Να περπατάς απέξω

Αναστενάρης στην καρδιά
Και στην ψυχή μου αγρίμι
Πες μου ποιος άνεμος σε έφερε εδώ
Μου έχει κεντήσει τις πληγές το πιο βαρύ ταξίμι

Καιρός να μάθεις
Πως χορεύεται αυτό
Θα κόψω ανθούς της λησμονιάς
Μήπως μπορέσει η θύμηση να ξεθυμάνει

Γιατί ο ερωτάς σου
Βγήκε φονιάς
Και δεν υπάρχει πια φιλί
Να με γλυκάνει