Πώς να χωρέσω εκεί
Στις σταγόνες που βρέχουν στα χείλη σου
Στη μοναξιά που συχνάζει
Στη μοναξιά που συχνάζει στα μάτια σου

Σε ψάχνω στους διαδρόμους της σκέψης μου
Καθώς εσύ έχεις μπει στους δικούς μου

Κατοικείς στον ύπνο μου
Φυτρώνεις στον κήπο μου
Βιάζεις τις ώρες μου
Ασελγείς στις μέρες μου

Που περνάνε και δεν με βοηθάνε, σαν όγκος χώνονται απλά στο σβέρκο μου χτίζοντας μια αποικία με τις εικόνες σου που με τραβούν προς τα πίσω και
Πέφτω…

Αγωνίζομαι να μην πέσω
Αλλά κρατιέμαι απ τη ματιά σου
Στη φωνή σου δένομαι
Κυριεύομαι απ τη σκιά σου

Θέλω να πάρω μέρος
Στα όνειρά σου…..

Και έχω πέσει
Και δεν χωράω εκεί
Και με κλωτσάς μανιασμένα
Με σπρώχνεις στον πυθμένα
Του παράλογου σου κόσμου