Δώδεκα μεσάνυχτα
Κι εγώ γυρίζω μόνος
Πια δεν έμεινε ψυχή
Και μένα πιάνει τρόμος
-πόνος, μόνος σα σκυλί

Δώδεκα μεσάνυχτα
Πού θα με βγάλει ο δρόμος
Σίγουρα και σήμερα
Θα έρθει ο μετρονόμος

Μα ο χρόνος δεν περνά
Στα σεντόνια έχει φωτιά
Ηφαίστεια ενεργά

Δώδεκα μεσάνυχτα
Κι εγώ γυρίζω πάλι
Κάπου σε μια γειτονιά
Ίσως να υπάρχουν κι άλλοι
-ζάλη, μα πού να 'ναι αυτοί;

Δώδεκα μεσάνυχτα
Το κρεβάτι πια δε με χωράει
Γέρνει ο δείκτης σα σπαθί
Πάνω απ' το κεφάλι
Στο σεντόνι εγώ σαν πιόνι
Σαν το σπόρο μες στο χιόνι
Ψάρι στη στεριά

Πόνος, δρόμος, μόνος, τρόμος
Ζάλη πάλι στο κεφάλι
Δώδεκα ακριβώς