[Bənd 1]
Sən mənim dörd fəslimsən
Sən olmadan həyat keçmir, bil
Bu qədər millətlər, hərənin öz dili
Mənim sənə hisslərimi ifadə etməz heç bir dil

Sus... Qoy bir az yarpaqlar danışsın
Sevgidən şeirlər yox, qoy otaqlar danışsın
Nə qədər saf toxunuşa şahid olmuş
Sevgini üşüməkdən qoruyan isti yataqlar danışsın

Sənlə döyünmək varkən ürək olub dönmək sanki
Dirəyimə böyümək sarılıb, kimə elə bir örnək sayılır ki?!
Baxıb görünək insan kimi, inamım köynək sanki
Ləkələr görünər sap kimi, ya da şəffaf insan kimi

Sonda dönsək saf geri, bu evdə bizi nə gözləyir?
Sevincimizə baxıb qəhər kədərin üzünə -“Döz deyir”
Əl-ələ tutanda torpaq olur səma, dərələr isə bulud
Mən səni unudaram, bir sabah görünərsə qürub

[Nəqərat]
Tapsan dərində
Nə qədər üzüb getsən də hissləri
Son sözlərində desə
Nə fayda? Qəlb sevgi istəmir
Tapsan dərində
Bir gün üzüb getsən bu hissləri
Son sözdən əvvəl
Diqqətlə bax, axı gözləri gizləmir

[Bənd 2]
Sən mənim cüt gözümsən
Sən olmadan yerimək çox çətin, bil!
Bu qədər göz yaşları isladır izləri
Mənim yağışlarımı səndən gizlədib çox çətir, bil ki

Sən mənim nəfəsimsən
Gec gəldikcə qaralır dünya və azalıram mən
Sənlə yaşadığım hər saniyə ömürdən getsə belə
Dayanacağı olan həyatda sonsuzluğu qazanıram mən

Sən axan qanımsan, olmasan, özümü hiss etmirəm
Həqiqətə yaxın yalansan, nağıldayam, gizlətmirəm
Buralarda düz hər tərəf, çünki güzgülər yox
Çəkinmədən gəl dünyama, rahat ol, özgələr yox

Önümdə səs gələn yol, işıqlar yalançı olur
Sən ən çox sevilən biri ol, mən isə davamçın olum
Məişət torunda şikara çevrilmiş sevgidə
Xoşbəxtlik yalansa əgər, qoy mən əbədi yalançın olum
[Nəqərat]
Tapsan dərində
Nə qədər üzüb getsən də hissləri
Son sözlərində desə
Nə fayda? Qəlb sevgi istəmir

Tapsan dərində
Bir gün üzüb getsən bu hissləri
Son sözdən əvvəl
Diqqətlə bax, axı gözləri gizləmir

Tapsan dərində
Nə qədər üzüb getsən də hissləri
Son sözlərində desə
Nə fayda? Qəlb sevgi istəmir

Tapsan dərində
Bir gün üzüb getsən bu hissləri
Son sözdən əvvəl
Diqqətlə bax, axı gözləri gizləmir