[مقدمه]
Yeah
Yeah
اگه پادگان نبودم
که باید میزدید گاراژ همهتون
Yeah
Yeah
[قسمت یک | هیپهاپولوژیست]
من شعرام مسئول دارو پخشه عملاً
یا تو اتاق عملم یا رو صحنه
تو آزمایشگاهم اینجا با دار و دسته
رپ گلوکومه باز و بسته THC من مثِ
رُختون بچه خونگیه، لفظاتون اروتیک
رپو میبَرم اتاق عمل، جراحی پلاستیک
تو هم خفنی ولی رو کوک و زنی
الآن حضور ذهن نَرم کجا تو رو زدیم
من میسازم بهترین متافتامینِ شهرو
تو مخم میرم استودیو میکنم تولید
یه روز شعار میشم مثِ مَعاد و توحید و
شعرام کشته میده تو هر خیابون مثِ کووید
یه روز همین صدا رو میشنوی رو صحنه
با دو سیسی آدرنالین این زیرزمین و بَنگر میکنم
زور کلمههام بیشتر اَ تفنگه
من اَ مازندرانم، صدامو میشنون بلنده
باشه اصن تو بهتری
اصن شما گل میشنوفی، گل میکاری، گل پسری
تو که میگی گندهتری، بپا یه جا لقمه نشی
ما میدونیم تو خالیبندی، داری حکم تفریح
صدام اَ زیر زمین اومد میمونه رو صدر
من سالها بودم نویسنده بدونِ صورت
دوست نداشتم بشنونم بیرونِ خونهام
آخه من مثِ تو مسئول همین دیوونه خونهام
خیانتکار بودن دستای رو شونمم
فقط خودم مسئول این اشکای رو گونمم
من قضاوت میشدم داشی حتی تو خونمم
من یه احساس خالص بودم به رپ که ربودنم
الانم اینجام چون خودم میخوام
من ازت میگیرمش حتی اگه تو ندی کام
من بازیکنِ برتر امسالم، سلامتی مربیام
اولاً، اقلاً، عملاً، دو سه باری بینِ همه
مُقر اومدی تو کف تُنِ ماهی
صدامون مالید تو هم بدو متواری
من که صدام میره میلان یه روز حومههای پاریس
فقط شوئه، مثِ استریت کلابا
میده هی فیریک ناجا
ولی کسی نی که دادا
اینجا فندک دستِ منه
یه کلیک به رایما بزنم میترکه
نذاری هی لیلی به لالام
رپ خلافه مثِ کاسبیِ کوشه
ولی وقتی بگی رپ، میزنم حاضری یه گوشه
نه مثِ تو اضافه داشی، چالِ زیر گونه
لفظا میشوره میبره تو رو، آبِ زیر دوشه
میگه شدم عاشقِ رایمات، داشم
بیا حاجی برسون بهمون وایبات، بازم
میام بالا و چیدم تایملاینهاشم
میزنم همه رو میرم میگم بایبای داشم
[قسمت دو | سزاوار]
رپِ فارسی قاطی پلاسما تو خونمه
خونمه هیپهاپ دست کنی تو لونه میسوزونمت
این جریان و لَختگی کلماته که تو رگه
شک ندارم واقعیت چیزی که میخونمه
نبودی دیوار اتاق ما که شاهده
صدامو برمیگردوند به خودم مشاعره میکردم
یاد گرفتم صداقتو کنم شاملش
صدا قطع بود، مهیار و چراغ مطالعه
تا صبح مینوشتم تا جایی که خودکارم پا بده
مقابله باعث ناامیدی، این یه معامله بود
بین من و خودم تا ثابت بکنم کامله
نیمهی درونم که تویِ شعرها ظاهره
ضامنش کشیده بشه میترکونه شرق و غرب و
قلب و مغزه هر کی گوه میخوره و مزاحمه
شنیدن این حرفها واجبه واسهات
با پتک کلمات میکوبمت، میرم تو گوش جامعه
رپ ما گندهتر از خالکوبی و هیکله
میگم هیپهاپولوژیست بیاد آمپولتو بزنه
شما یه ویروسید به نوعی شبیه کَنه
که چسبیدید به رپو همین الان اومدم جمعش بکنم
بساطتو یاد بدم بهت از اولش
تازه شروع اولین برگهیِ دفتره
تو لاتیت پُره و منم پره کاسهی صبرم
حیف اینجا جاش نیست اگه نه میبردمت با مقنعه
ما حاضری میزدیم اون موقع که پی شهرت و سود بودی
ریشه زدی پول مستعد و خوردی
پشت میکروفون و گوشی میای قُپی
وقتی تخم نی لا پات چه فایده داره کُشتی
جای شما همون دورهمیه نه رپ
من از اولش هم مهم نبود برام کیه طرف
فقط میدونم کلی فرقه بین اونی که
عرق میریزه پای کار با اونی که ادعای جنم داره
ولی بحث پول بیاد میکِشه عقب
تاق میزنه هویتشو با شرف
من با هدف تو سرم رو کاغذم میشونم قلم
تا واژههام ضد هدفتون بکوبونن قدم
غلط غلطه، چرند بلدن همه بخونن پلنگ پلنگ
یه لقمهی تو رو با نون و چایی و قافیه میزنن
تو دنبالِ جیبِ مخاطبی و من تو سرم
من تو سرم چیزیه که پیاده بشه یه تنه حریفه
کوچیک و بزرگ و پیر و جوون و واقعی و تقل
حتی فقط اینا نی با قلم تا صبح بیداریم
رو در و دیواریم WT پا کار جملات
بگو بینم چی داری تو چنته اَ رپ چی حالیته
نمیتونی قافیه بدی بدونِ سیگاری
تو هیچ اعتباری نداری تو هیپهاپِ ایرانی
فقط خودتو گول زدی بازیکنِ فینالی
[پایانی]
مازندارن تا تهران
۰۲۱
سزاوار
کاگان
هیپهاپولوژیست
تهران