[Bənd]
Salam... Danışan elə həminki adamdır
Uşaq ürəkli, amma bir az da kobud olan qocamandır
Rəvadırsa danışacam bir şey haqda, elə biz barədə
Ağıla gələn min bir əzab, canıma gəlib sadəcə

İstəmədiyim o yerdəyəm, istəmədiyim haldayam
Yarımçıq qalan içkiyəm, boş süfrədə dardayam
İzim yoxdur, nə də tozum. Mən hardayam?!
... Onun maraq dairəsindən kənardayam

Necə bir əzabdır, ya necə əziyyətdir, necə bir eşqdir bu?
Nəfəs nəfəsə dayaq ola bilmir, daralır boşluğum
Bəlkə, son ayrılığın idi, tənhalığıma tək sübut
Fərqli tərəfə getsək də, biz eyni yolda yorğunuq

Durğunuq biraz, tənha çaylar kimiyik
Təbiət bizi sevmir, biz barsız ağaclar kimiyik
Quruyan torpağıq, sınıq budaqda yarpaq kimiyik
İnsan insana rast gələr, amma biz dağlar kimiyik

İki divanə bir dəryada, hekayə oldular bir misalə
Birisi axmağın biridir, amma birisinə heyran aləm
Qalıblar eyni dərd içrə, ümidsizcə, biçarə
Üzə bilməsələr də, batmağa Rəbb verməz icazə

Bəlkə də, bir sınaqdı, şair və şeiri tək qalıb
Sözlər vərəqə təslimdir, bir cüt ayaq səs salıb
Gəzir yanağımın üstündə, naxış çəkir, nəm salır
Cavan çəkilən üz cizgiləri idi, səhvi rəssamın

Necə yaraşdıra bildi yad birinə bu qədər doğmalığı?
Necə başa sala bildi bir yarıda sevginin olmadığın?
O, zalıma aldanan anda bağlandı yolu fağırın
Sonuncu boş səhifəm idi bu yazdığım son nağılım

Sonu kədərli. Son qədəhi bir ömürə bədəl edərmi sevgi?
Yüzü hədərdi bir nəfərə. Bir dəfə də mənlə bir gedərdi
Bu yolu necə kəsəkli-daşlı olduğunu görəydi gərək
Məni tək görəydi gərək üzümə qəm hörəydi fələk
İçimdə bağırtılar baxışlarıma pərdə asıb
Görə bilmirəm həqiqəti və geyinirəm səhv libası
Əsir əllər, donuram istidə nə qışım var, nə yazım
Həmişə su içdiyim quyuda, məzarımı tapdım, qısası

Ömür bu nöqtəyə düyünlənibdir bir dəfəlik
Üzündə gülüş saxla və xatırlama kinlə məni
İnan yüz sevənin yaşayar, amma uğruna ölər biri
Özünə yaxşı bax, hələlik
İmza: Sevgilərlə Miri