[Bənd 1]
Bəzən baxışların danışar və sən susarsan
Sevgi tüstü, içinə çəkmə, birdən boğularsan
Bəzən sadəcə itirməkdən qorxarsan
Bəzən bu cümlələr bitməz, amma bitər insan

Çox dərinə batdım mən demişdim boğulmayacam
Söz verirəm qızım olsa sənin adını da qoymayacam
Hər şey yaxşı olar demə, heç bir pox da olmayacaq
Qırdığım o ürəyinin də içi heç vaxt dolmayacaq

Bacardığım tək şeydir bu, bilirəm nədir incitmək
Boş otaqda pərdə bağlı, gözyaşında ölüb-itmək
Danışdıqca batan ürəyin sütunlarını bərkitmək
İnan ki, çox qəribə hissdir həyat yolunu tək getmək

Hər bir şeyi özüm elədim kiməsə arxalanmadan
Ölsəm halallığını ver qanım laxtalanmadan
Peşmançılıq xeyir vermir üzə dəyirsə sonradan
Bədənim ərisin qollarında buz-şaxtada donmadan

[Nəqərat]
Səndən uzaqlarda məni qaytara biləcək
Ümid işığı söndü
Sənin gəlişinlə qırağa atdığım
Qəm kədərim üzümə geri döndü

Səndən uzaqlarda məni qaytara biləcək
Ümid işığı söndü
Sənin gəlişinlə qırağa atdığım
Qəm kədərim üzümə geri döndü

[Bənd 2]
Bəzən incisən də darıxıb danışarsan
Bəzən yazmadıqca yoxluğuma da alışarsan
Xətri qıran cümlələrə son verməyə çalışarsan
Amma ki, heç nə alınmaz, yenə başa qayıdarsan
Qayıdarsan deyə düşündüm, yenidən şeirlərimə
Çəkdikcə ağrı verir zəhər, sənlə gedir dərinə
Əllərini sərbəst burax, toxunsun əllərimə
Gülüşünə aşiq olduğum, mən varamsa kədərlənmə

Sən gedəndə qəmlə doldu baxışlarım pəncərəmdə
Deyirlər ki, sevməyən dönmür, dönmür tərk edən də
Bir neçə gün özümə gəlmədim mən səni tərgidəndə
Şair ruhum donub qaldı məhəbbətimi kəşf edəndə

Səsim titrəyəndə kefin pozulurdu
Biz heç vaxt biz olmadıq, özgə sənə yar olurdu
Xətrinə dəyməməkçün susmaqdan yorulurdum
Həyatından getməliydim, artıq gec olurdum

[Nəqərat]
Səndən uzaqlarda məni qaytara biləcək
Ümid işığı söndü
Sənin gəlişinlə qırağa atdığım
Qəm kədərim üzümə geri döndü

Səndən uzaqlarda məni qaytara biləcək
Ümid işığı söndü
Sənin gəlişinlə qırağa atdığım
Qəm kədərim üzümə geri döndü