Απ το πρώτο μου βήμα από την πρώτη μου ρίμα
Ήξερα πως ήμουν κάτι το διαφορετικό
Ποτέ δε βρήκα λόγο για να εφησυχαστώ
Κι ας είμαι πάνω απ' των MCs το 80 τοις εκατό

Υποτιμημένος τόσο κι όμως πάλι παίρνω βήμα να χώσω
Χωρίς να προσπαθώ πια να το εμπεδώσω πως
Είμαι persona non grata γιατί τα λέω σταράτα
Και δυστυχώς έτσι ήμουν από πάντα

Μα τι να πεις από 'κεί που δε μας ήξερε κανείς
Και οι δέκα που μας άκουγαν ήτανε ευτυχείς
Ξαφνικά φτάσαμε στο σημείο να 'μαστε αντιπαθείς
Και να μας αντιπαθείς γενικά

Τίθεται θέμα τιμής αφού το μισό κοινό είναι MCs
Και οι πιο πολλοί απ' αυτούς εγωπαθείς
Πως να με παραδεχτείς, αν είσαι στην ηλικία μου
Και να κάνεις όσα έχω κάνει προσπαθείς?

Μαλακία ε? Βρες μου μια δικαιολογία
Κάτι για κονέ η κάποια παρόμοια σκευωρία
Γελάω αφάνταστα, έκανα τ' άπαχα σε μια κομπλεξική σκηνή
τι πόρτες λες να ανοίγει η σάτιρα

Κράζω μου λένε, δε σέβομαι κανένα, μα πως
Ραμολιμεντα της φάσης θέλουν να μείνω μουγκός
Μα μου αρκεί απλώς το να γίνω κατανοητός
Χέστηκα για το αν ποτέ μου θα γίνω αποδεκτός


Are you gonna bark all day little doggie, or are you gonna bite?


Δεν είμαι ραπ είμαι αλήθεια μπάσταρδοι νιώστε το
Πάρτε το γαμημένο ραπ σας και κει που ξέρετε χώστε το
Γράφω για μετρημένους μα δε γράφω μέτρια
Μέτρησα μέρες μέχρι να 'ρθει η ώρα και επέστρεψα

Δεν έχετε αλλάξει, μείνατε στάσιμοι στην καλύτερη
Κι όσο μαλάκες γίνονται διάσημοι κάθε μου λέξη θα ναι δριμύτερη
Απ' την προηγούμενη μου πρήζει τον πούτσο η διανοούμενη
Μόστρα των άσχετων συλλαβών, των ασυναρτησιών

Αποκοπήκαμε απ' τη σκηνή από επιλογή
Γιατί επικρατεί μια υπεροπτική λογική
Μείναμε μόνοι μας να λέμε τη γνώμη μας
Κι όποιος διαφωνεί με κάτι
Μπορεί να ρθει να μας βρει να το πει

Μοιάζει αστείο μα θα σου λεγα να το ακούσεις πάλι
Ειν' η αλήθεια αδάμαστη, γυμνή τρίτη φορά φαρμακερή
Χτυπά σα ρεύμα την underground σκηνή
Γιατί αυτοί που βλέπαν πάτωμα σηκώσανε κεφάλι

Μα είμαι ακόμα βρωμόστομος και τους θίγει
Τους φοβίζει πολύ, γιατί ξέρουν πως είναι λίγοι
Αφού κάποιοι από αυτούς λένε θα 'ρθουν και να με βρουν
Για να κάνουν με τα χέρια όσα στο ραπ τους δεν μπορούν

Μα έριξα στο φθόνο τσιμέντο και πάνω του προχώρησα
Την πορεία μου καθόρισα κι αν κάποιους στεναχώρησα
Λυπάμαι αλλά για σας εκεί που πάμε
Δεν έχει χώρο εσείς πάτε πίσω, εγώ ποτέ δεν οπισθοχώρησα