Jest jak nietoperz
Zamieszkuje piwnice
Poddasza, jaskinie
W dzień śpi
Poluje w nocy
Wisi głową w dół

Trzeba wielkiej wyobraźni
By go porównać do ptaka

Jest ślepy
Wysyła sygnały
Odbiera sygnały
Można powiedzieć: słyszy
Jedynie samego siebie

Kiedyś sądzono, że żywi
Się ludzką krwią, ale on
Zadowala się muchą
Chrabąszczem albo ćmą

Gdy byłem mały
Wychodziłem o zmierzchu
„na nietoperze”

Rzucałem w górę kamienie
A nietoperz pikował
Za nimi, w ostatniej chwili
Orientował się, że
To podstęp i natychmiast
Korygował lot
Zdarzało się, że gdy kamień
Był większy, nietoperz w niego
Uderzał i spadał na ziemię. Poezja

Jeśli jest, przypomina
Dziś kamyk
Czasem cegłę