[مقدمه: دانیال]
پسرم ، الآن بیست سال قبله
تو هنوز نیومدی به این دنیا
ولی حست می‌کنم
قلبم برات می‌تپه بابا

[قسمت یک: دانیال]
همون روز که بیای به این دنیا
تازه می‌فهمم خیاره این گل ها
تازه می‌فهمم حال خوب چیه
مست میشم با لیوانِ بی‌ وُدکا
تازه می‌فهمم عشق چیه
بی‌پسرم همه چی برام زشت میشه
بابات یه چیزایی به چشم دیده
از مادرت بپرس اون بهت میگه
من خودم که همیشه پشتم خالی بود
از خونه که میزدم بیرون بغضم جا می‌موند
اما پسرم اینو تو یادت باشه که
پُر رو بودم دوییدم رشدم عالی بود
توی گرفتاری کسی نبود نه
منم به امید کسی نموندم
فهمیدم اگه جیب‌هام خالی باشه
نمی‌مونه کسی پهلو من
هم پدرتم هم رفیقت
نمی‌ذارم رو چشمات غم بشینه
یه هدف بذار و بگو قصدت اینه
تا من دنیا رو کنم برات وصله پینه
اما بابا باید محکم باشیا
زمین خوردی محکم پاشی
اگه خسته‌ای، داغونی، بغضم داری
بدونی که درونته قدرت ذاتی
[همخوان: تانیا]
اهلِ نااهلی نشو راهتو صاف برو فقط
پُرم از نگرانی یکی‌شو بگیر ازم
مدال زندگی‌تو هدیه کن به من
دوست دارم ببینمت روسفید همش
به زودی جای سختی‌ها رو شونته
بخور زمین گریه کن و رو نده
می‌دونم میشی همون که وقتی میای
میشه محکم گفت یه مرد اومده

[قسمت دو: دانیال]
پسرم الان بیست سالِ قبله
بابات فقط می‌شینه بیت پای حرفش
رپری که ترک‌هاش سناریو داشت
تو راه شعراش پُره ایستگاه درده
هــی توئم از ژن منی خب
اول هدفو پله‌ بندی کن
بعد خالی کن ته دل حریفو
با لگد ببند درای ذهنِ مریضو
یه دنده باش روی هدف‌هات
پازل و کامل کن از توی کلمات
ما که ساقه طلایی خوردیم روی چمنا
تا پرواز کنیم بدون خلبان
شهر و بدو نبینم بری از حال
تو قهرمانی نباید بشینن جات
اگه سفت باشی و درس بگیری ازش
کولتو پر می‌کنه هدیه است باخت
اگه ریخت آب کتریت و باد
فدا سرت که خاک می‌کنه زشتیت و مات
همونی که رویاهای ذهنیت و ساخت
میگه رنج گنجه و چیزه چرتیه شانس
می‌خوام ببینمت سیر شم ازت
صدات کردم درست نگام کن
وقتی که بشم پیرتر از قبل
می‌دونم برام میکنی کلفت صداتو
[همخوان: تانیا]
اهلِ نااهلی نشو راهتو صاف برو فقط
پُرم از نگرانی یکی‌شو بگیر ازم
مدال زندگی‌تو هدیه کن به من
دوست دارم ببینمت روسفید همش
به زودی جای سختی‌ها رو شونته
بخور زمین گریه کن و رو نده
می‌دونم میشی همون که وقتی میای
میشه محکم گفت یه مرد اومده