[Giriş: Barış Özcan, Şanışer]
Kaçan niye kaçıyo'?
Kovalayan niye kovalıyo'?
Bilen yok
Korkudan
Ön yargılar bizim dış görünüşümüzden başlıyor
Korkudan
Biz her şeyi sevdiğimiz için
Barış Özcan
Şanışer
Hep korkudan yeniliyoruz kendimize
Yeniliyoruz derdimize

[Verse 1: Şanışer]
Bi’ yolda gidiyorum, son durağımı sorma
İyi olmak isteyenin gönlü baharı kovmaz
Soğukları bilen çöl kurağını sormaz
Aynı renk olursak hepimiz gökkuşağımız olmaz
Başka yol var mı isyandan?
Savaşı besleyerek yaşıyo'ken insanlar
Hiç kimse anlamayı deneyerek risk almaz
Ama sorsan hepsinin içinde vicdan var, be Barış
Gönlüme olasın bahar
Daha kaç fırtınaya gebe içim sorarım sana
Ruhumda sancı, batıyorum boğazım kadar
Bence kötü olmak insanların doğasında var
[Verse 2: Barış Özcan]
Sevmedim umudunun olmamasını
İnan (İnan), görme bardağının boş tarafını
Karanlıkta yürüme yorgun argın
Kötülüklerin sebebi korkulardır
Bu yüzden ışık almaz karanlık yöremiz
Bu yüzden ruhumuza duvarlar öreriz
Çünkü bilinmeyen korkunçtur
Aslında korktuğumuz için ondan nefret ederiz
Korkulardan duvarlar öreriz
Kinle dolar yanımız yöremiz
Bu yüzden diğerlerini eleştiririz
Halbuki korkmasak dünyayı değiştiririz

[Nakarat: Barış Özcan & Şanışer, Şanışer]
Savaşmalarımız hep korkudan
Yenilmelerimiz hep korkudan
Hapsoluyoruz gururlara korkudan
Bölünüp duruyoruz gruplara korkudan
En iyi olduğumuza eminiz korkudan
Adımı unuttunuz hepiniz korkudan, hep korkudan, yeniliyoruz kendimize, yeniliyoruz derdimize

[Verse 3: Şanışer]
Söylediklerin mantıksız değil
Ama kavramak zor
Çünkü benim bildiğim insanların yapısında
Karşıt görüşleri anlamaya çalışmak yok
İster kötülük de buna
İster savunma, ister amigdala
Güdülerine söz geçiremeyen bi' basit yaratık mı insan?
Geliyo' garip bana
Herkesin derdi güç, iktidar ve nakit para, bıktım
Keşke anlasam seni
Açıkla bana nefret sebepli cinayetleri
Denedim, bi' türlü idrak etmedim
Ama inanmak istiyorum, ikna et beni
[Verse 4: Barış Özcan]
Çocukken başladığın bu yolculukta
Yürürken Erdem'lerin tarlasında korkusuzca
Tam bi' üst seviyeye çıkacakken
Önüne çıkıyor kendi diktiğin nefret dolu korkuluklar
Duvarlar örüyorsun yolun başında
Korkularınından kaynaklı sorunların var
Nefret içinde bir korkuluk oluyor resmen
Ve seni uzak tutuyor Erdem'in tohumlarından
Nefes alıyorsun ama yaşamaz olmuşsun
Sürekli peşinde bir korkular ordusu
Aklında sınav, işsizlik, başarısızlık
Ve her geçen gün artan gelecek korkusu
Kimse seni vazgeçirmesin
Kapıların kapandığını söylemesin
İnsan üstü birisini aramıyorum
Olman gereken kişi olmanı istiyorum

[Nakarat: Barış Özcan & Şanışer, Şanışer]
Savaşmalarımız hep korkudan
Yenilmelerimiz hep korkudan
Hapsoluyoruz gururlara korkudan
Bölünüp duruyoruz gruplara korkudan
En iyi olduğumuza eminiz korkudan
Adımı unuttunuz hepiniz korkudan, hep korkudan, yeniliyoruz kendimize, yeniliyoruz derdimize