กาลเวลาเนิ่นนานเท่าไร ไม่รู้~

แต่ฉันยังอยู่ที่เดิมที่เราอยู่ด้วยกัน

พยายามรื้อฟื้นเรื่องราวดี ๆ ที่เมื่อก่อนนี้~

โลกใบนี้มีเพียงแค่เรา ตอนที่เธอยังไม่มีเขา
แต่สุดท้ายก็เข้าใจ มันไม่มีค่าอะไร

ได้แต่ฝืนทนเก็บไว้~

ให้ทบทวนความทรงจำเท่าไร

เธอคงลบมันไปหมดแล้ว

ต่อให้ย้อน~เวลา~ กลับไปพร้อมกับรอยน้ำตา

แต่เธอคงลืมมันไปหมดแล้ว เธอคงลืมมันไปหมดแล้ว

บอกตัวเองให้ฉันต้องอยู่คนเดียวให้ไหว

มันคงไม่เป็นไรถ้าไม่มีเธออีกแล้ว

แต่ฉันยังรอที่เดิมยังคงไม่ไปไหน

ถึงจะรู้ว่าเธอไม่กลับมาอีกแล้ว
อ่านหนังสือเล่มเดิมไม่ว่าจะสักกี่ครั้ง~

อ่านจนฉันจดจำเรื่องราว วนซ้ำ ๆ ให้ใจมันหนาว

แต่สุดท้ายก็เข้าใจ มันไม่มีค่าอะไร

ได้แต่ฝืนทนเก็บไว้~

ให้ทบทวนความทรงจำเท่าไร

เธอคงลบมันไปหมดแล้ว

ต่อให้ย้อน~เวลา~ กลับไปพร้อมกับรอยน้ำตา

แต่เธอคงลืมมันไปหมดแล้ว เธอคงลืมมันไปหมดแล้ว

เธอคงลืมมันไปหมดแล้ว

เธอคงไม่มีวันกลับมา

แต่ฉันคงไม่เป็นไรหรอกหนา ฉันคงไม่เป็นไรหรอกหนา

จะต้องใช้~ เวลาเพื่อลืมเธอนานสักเท่าไร

แบบที่เธอลบฉันออกจากใจ ฉันว่ามันไม่ง่าย
ให้ทบทวนความทรงจำเท่าไร

เธอคงลบมันไปหมดแล้ว

ต่อให้ย้อน~เวลา~ กลับไปพร้อมกับรอยน้ำตา

แต่เธอคงลืมมันไปหมดแล้ว เธอคงลืมฉันไปหมดแล้ว