[Verse 1: Deniz Sungur]
Bilinçaltın tarumar varsın onlar desin ahmaksın
Gitceğin yer topraktır neyi kim alsın
Açıldın uzaktan kaldın okyanuslara inandın
Zarardan dönsen kârdır, her şeyi bırak arkanda kalsın

Kibrine hırsına söyle seni salsın
Karanlık görünmez olmaktır say kaç bıçak sırtında kalmış, cansın
Kaderini dönüverdin elden ele başka şeyler gibi umarsız
Kalleş makina yorulmaz eder arsız

Durmak yok al bi' nefes daha çiz yolunu
Çünkü en üstte kalburüstüler
Sen, ben farkı ney ki
Tükenirse insanlığımız envanterde
Bizden sonra ne kalmış geride
Bir avuç anı, bir avuç can
Bi' yanin yoksun bi' kavursan
O da şehir gibi yağmurlu doğuştan

[Nakarat: Deniz Sungur]
Suskun çocukluğun çığlık olur yarın
İnsanlar ortasında duyulmaz sesin
Kendi ellerimle boğuverdim kendimi
Günah

Sevdiğin sokaklar düşman olur yarın
Gönlünde yarin sözü yorgan iğnesi
Kendi ellerimle vuruverdim kendimi
Günah

[Verse 2: Çağrı Sinci]
Sade, gösterişten uzak, özgün, zarifti zarf
İçinde kayıptı mektup, saman kağıtta buruktu tat
Önemini yitirebilir evinin adresi birden durur zaman
Görevini yerine getir, uyan, ayıl ve muntazam dur
Biz savunmasızdık ama yamulmadık hiç
Bak kasırga dindi vakit tamam hadi hazırlan artık
Zemin yapışkan asitli yağmur
Ahmak ıslatan değil, sağanak
Neler yazar ki o kağıtlarda? Hatıraların senin hâlâ
Son kısmına geçme önemli sayfaları okumadın henüz
Uçurumun kenarında sek sek oynar her gün suskun çocuk
Teninde imbat tadı
Karanlık anılar koleksiyonu
Yıllar beton, yıllar sorar gazete kağıdından uçurtmaları

[Nakarat: Deniz Sungur]
Suskun çocukluğun çığlık olur yarın
İnsanlar ortasında duyulmaz sesin
Kendi ellerimle boğuverdim kendimi
Günah

Sevdiğin sokaklar düşman olur yarın
Gönlünde yarin sözü yorgan iğnesi
Kendi ellerimle vuruverdim kendimi
Günah

[Outro: Deniz Sungur]
Suskun çocukluğun çığlık olur yarın
İnsanlar ortasında duyulmaz sesin
Kendi ellerimle boğuverdim kendimi
Günah

Sevdiğin sokaklar düşman olur yarın
Gönlünde yarin sözü yorgan iğnesi
Kendi ellerimle vuruverdim kendimi
Günah