[Verse 1]
Şehrin şeması gri bulutlarla kaplı
Aradığın cevap dikenli hudutlarda saklı
Gerçek bi' çukur ve şu tozpembe umutlar kanat mı?
Geçmiş rezil bi' şarkı iken unutmak sanat mı?

Sokak lambalarını tekmeleyen bu ruhlar karanlık
Engel olmak isteyen tüm uzuvlar yararsız
Pahalı hayallerini yontup ucuzdan satarsın;
Huzurdan kaçarsın, sevdiğin kusurlar kadarsın

Facialar beliriyorken ufuktan zamansız;
Uçurtman kararsız, düştüğün çukurlar falansız
Göğüs kafesim ortasında kuş uçmaz sanarsın
Işıklar kapansın, dörde buçuk var yalansız

Biriktirdim en affili küfürlerimi insanlığa
Ve tıktım hepsini büyümek denen bir sandığa
İçine milyonlarca zindan fakat yalnızca bir vicdan sığar
Bu şehir beni kim sandı ha?

Tohumları ekmek sonsuza dektir hasat geçici
Uyanışıyla kavga etmek olur sabah tek işi
Bilir ki nefes almak güzel bir kadının
Kirli zihni kadar ürkütücü fakat çekici
Kesemez bileklerini ve varır felsefik bi' dönüme
Artık dans ettigi şarkılar serzeniştir ömüre
Özgürlüğünün tel çekilmiş önüne;
Ve ruhun sakat bi' köpekcesine terkedilmiş ölüme

Hepsini uyardım bayım;
Kulak tıkadılar, tüm zihinler duyarsız kayıp
Anlamazlar, ben içimde hep bu yangınlayım;
O yüzden uyuyorum bu şeytana, uyandırmayın!

Minik bedenin büyürken sert sandığın onlarca darbe görür;
Sonra bir gün annen ölür
Bil ki kaldırımlar sırdaşındır;
Ve omzunda ziyan olmuş onca yıl taşırsın

Artık inanmazsın devrimlere veya barışa
Ne kahramanı oynamaya gücün var, ne yalvarışa
Tek başına yorar seni zihninin yoğun gündemi
Kimsenin kutlamadığı doğum günleri

Alışacaksın! her şey gibi anıların da miladı var
Doğduğun evin camlarında satılık ilanı var
Bilirsin; maziye pek değer vermeyiz
Tam da bu yüzden hap'soldugumuz cehennemdeyiz

[Nakarat]
Hepsini uyardım bayım;
Kulak tıkadılar, tüm zihinler duyarsız kayıp
Anlamazlar, ben içimde hep bu yangınlayım;
O yüzden uyuyorum bu şeytana, uyandırmayın!
[Verse 2]
Yıpranırken güncel siyasetle paralel hisler;
Sokakta doldurulan cv'leri amatem ister
Dalgalansa dahi durulmuyor ruhundaki karadenizler
Tüm kirli geçmişleri para temizler

Ben dogmadan önce dağıtılmış kartlar
Elimde şanssız bi' deste
Müjgan'la ben ağlaşırız
Çalarken o mahur beste

Ümitlerini yahut arzularını besle
Nasılsa yozlaşır insanın dokunduğu her nesne
Sen özgürlüğü haykırırken kararlı bir sesle;
Evren fısıldar kulağına ''bülbülüm altın kafeste.''

Soğuk bir evrenin ortasında var olma savaşı yorgan sana
İster aşk şiirlerine sarıl ister orgazmlara
İster kal istersen hayallerini koy çantana
Siktir ol git!

İşte böyle gittim bana evimde hissettiren her şehirden
Kaçmak bir anlığına var olduğum gerçeğinden

Siktir!