[Verse: Sadomas]
Πώς θα γυρίσω στο σπίτι μετά; Τι ήταν εκείνο που έφαγα;
Χτυπά η καρδιά μου σε χίλιες μεριές, τι γυρεύω εδώ μέσα, τι έκανα;
Χαιρέτησα σαν να μην τρέχει ενώ στο κεφάλι μου έσκαγα
Αυτό το ταξίδι δεν πήγε καλά κι οι φόβοι στην πόρτα με έτρεχαν
Άντε να φτάσω στ' αμάξι
Σκοτάδι στην έρημη πλάση
Στο τζάμι ομίχλη και μπάτσοι
Κοιτώ στον καθρέφτη να βάλω την όπισθεν
Κάποιος βαθιά με κοιτάζει
«Τι γαμημένη παραίσθηση» λέω
Τσιτώνω, πατάω το γκάζι
Χτύπησα δυο κορμιά, τώρα κείτονται αναίσθητα στον χαλικόδρομο
Φορούσαν στολή και καπέλο και είχαν το αμάξι τους στον καβατζόδρομο
Παίρνω μια ανάσα βαθιά και κοιτώ την ομίχλη σ' αυτόν τον μονόδρομο
Σχήματα παίρνει και πρόσωπα αλλάζει
Το μυαλό μου αρπάζει
Στο αμάξι και πάλι με βάζει
Ο δρόμος είναι θεοσκότεινος και ούτε που ξέρω στο τέλος πού βγάζει
Σκιές που παλεύουν να κλείσουν το φως του αμαξιού μου
Να μπούνε στον νου μου
Κάποιος απλώνει το χέρι απ' τη θέση του συνοδηγού μου
Ήτανε ο- (ήτανε ο-)

[Interlude: Δ.Π.Θ, Sadomas]
-Ε, ε, ε! Ξύπνα, ρε! Ξύπνα
-Τι έγινε, πού είμαι;
-Κοιμήθηκες εδώ, ρε μαλάκα
-Αποκλείεται
[Outro: Sadomas]
Έφτιαξα έναν καφέ, πλύθηκα λίγο κι έφαγα
Μπήκα στ' αμάξι κι ο προφυλακτήρας του ήταν γεμάτος στα αίματα