[Verse 1: Sadomas]
Δε βγαίνει πάντα σε καλό
Όταν ακολουθάω τον ειρμό
Απ' το συννεφιασμένο μου μυαλό
Ψυχές που συναντήθηκαν μετά από καιρό
Κάτω απ' το ώριμο πια δέντρο δοκιμάζουν τον καρπό
Χάνομαι στο ηλιοβασίλεμα
Και επιστρέφω μ' ό,τι πιο καυτό έχει ζήσει η πλανημένη Ελλάδα σήμερα
Η τέχνη σε σκιές από μπετά και από σίδερα
Στα πεζοδρόμιά μας όνειρα και αποτσίγαρα
Ο ρατσισμός χτυπάει σε όποιον δε μιλάει η τσέπη
Και ο μπάτσος σε τραβάει από κέφι
Δε ζει-παί ρο-γά, έτσι μιλάν οι αϋπνίες
Ήταν τα ηρεμιστικά σου εισαγωγή για τις χημείες
Παραστρατήματα, εκατομμύρια θύματα
Λάθη επί λαθών, μπρος στον γκρεμό τα προμηνύματα
Σπάω τη βιτρίνα, δεν μπήκα για τα κοσμήματα
Μπήκα να τους γαμήσω με ανάμεικτα αισθήματα
Τ' αδέρφια μου είναι αυτοκαστροφικά, καταλαβαίνεις για ποιους γράφω
Από τα σωθικά βγάζω φωτιά, με λένε δράκο
Και το 'φερα - μπαμ
Τ' ακούσανε και οι εξωγήινοι και ???

[Verse 2: ΔΠΘ]
Yaw
Γράφω απ' τον λάκκο με τα φίδια
Σκιά του εαυτού μου, στο πλάι μου ζουν αγρίμια
Κι εγκλωβισμένος από τη συνήθεια
Δε με σόκαρε ποτέ του κόσμου η γύμνια
Καμιά δεν είναι με την πρώτη ίδια
Αλήτευα στην πόλη μου σνιφάροντας σκουπίδια
Κι όλοι καταλήγουν νεκροί σ' αυτά τα παραμύθια
Κι ο κόσμος δεν αντέχει τόση αλήθεια, τον πονάει
Το δάχτυλο μπροστά στο πρόσωπό σου όπως κουνάει
Θέλει να 'σαι σκλάβος κι υπνωτισμένο να σε κρατάει
Στο ψέμα που με τόσους πολλούς τρόπους σου πουλάει
Λένε «κάνε υπομονή, κάποτε ο τροχός γυρνάει»
Το 'μαθα πια, τώρα τ' αφήνω, μόνο του με πάει
Ο χρόνος τρέχει, ε, δε σταματάει
Κι όλα ίσωμα τις ώρες που το μυαλό μου γυρνάει
Στη ζούγκλα που αν είσαι ο μικρός θα βρεθεί κάποιος μεγαλύτερος και θα σε φάει
[Outro: Dj Waif]
Scratches