เฝ้าแต่มองที่เส้นขอบน้ำจนสุดโพ้นฝั่ง
ทำอย่างนี้ตั้งแต่จำความ แม้ไม่รู้เลยว่าทำไม
ถึงอยากเป็นลูกสาวที่ดีและเชื่อฟัง
ใจก็ยังพามาที่สายน้ำ จะพยายามห้ามเพียงใด

ทุกเส้นทางที่ค้น ทุกแห่งหนที่หา
จะก้าวเดินดั้นด้น ทุกถนนวนมา
ที่ที่ใจฝันเพ้อ เฝ้าแต่คอยชะเง้อ
ปรารถนาได้ไป

มองดูเส้นที่ขอบฟ้าจดแผ่นน้ำ มันเรียกเรา
และจะต้องไป อีกไกลเท่าไร
แค่เพียงลมที่มันโหม บนแผ่นน้ำยังคอยช่วยเรา
ก็คงเข้าใจ
สุดจะคาดและเดาว่าเราต้องไปไกลเพียงใด

ก็รู้ ใครต่อใครอาศัยอยู่ทั่วเกาะ
แสนสุขสันต์ด้วยกันอย่างที่เห็น
ทุกๆ เรื่องราบรื่นดังใจ
รู้ดีทุกคน ล้วนแต่มีสิ่งที่เหมาะสม
อย่างที่แต่ละคนเป็น และฉันก็มีหน้าที่ทำไป

เป็นผู้นำพี่น้อง ไปสู่ความดีงาม
คงจะสุขใจปอง เพียงแค่เราทำตาม
ทั้งที่ใจเรียกร้อง
ได้แต่คอยเฝ้าถาม ก็ไม่รู้ทำไม