Είχα πει μαζί σου θα είναι η αρχή του κόσμου
Τώρα άλλη μια σχέση καταρρέει εμπρός μου
Κι έμειναν οι τοίχοι έρημα παλάτια
Στοιβαγμένα πράγματα που δείχνουν μάταια
Ένας βασιλιάς σε ένα άδειο κόσμο
Που γυρνάει αδιάκοπα στον ίδιο πόνο, γιατί;
Σκίζεται η αγάπη τόσο εύκολα σαν ένα χαρτί;
Καταφθάνουν μπρος στα πόδια μας θριαμβευτικά παγετοί
Σαν αντιστοιχίες που μας πνίγουν εκεί που όλα είναι απλά
Μα οι πόλεμοι αρχίζουν όταν ο ένας τον άλλον κοιτά
Συμφωνούν, διαφωνούν
Πάνω απ’ τα κεφάλια μας κοπάδια πουλιά πετούν
Έτσι πήρε ο Πάρις την Ωραία Ελένη
Πέταξαν στην Τροία τόσο ευτυχισμένοι
Και όλοι οι απλοί στρατιώτες φεύγαν με τα πλοία
Για να γίνουν μάρτυρες μιας τραγωδίας
Μα από πού κυλάει μια αγνή αγάπη;
Από την παρόρμηση ή από τη στάχτη;
Είναι τρόπαιο νίκης ή βορά στα χέρια
Ένα άδειο πάρκινγκ που κοιτά στ’ αστέρια