[Verse 1]
Uçağa biniyorum
Hava soğuyor, çığlığını duyuyorum
Koltuk numaramı biliyorum
Panik büyük bir kedere yol açar

Sızlanma sırasına yaklaşıyorum
Çığlığın sesi gittikçe yükseliyor
Şimdi, korku kesinliğe yol açıyor
Küçük bir çocuk yanımda oturuyor

[Ön Nakarat]
İşte tüm sınıfların sorusu:
"Bir insan çocuklardan nefret edebilir mi?"

[Nakarat]
Çocuklardan nefret ediyorum
Çocuklardan nefret ediyorum

[Verse 2]
Sulu göz şimdi ileri ve geri yırtınıyor
Anne bir dergiye göz atıyor
Okurken çocukla sessizce konuşuyor
Ve o sırada bir elma yiyor
Sevgili Yüce Tanrı beni cezalandırmak istiyor
Şu geveze uyumak istemiyor
Çığlık atmayı bi' kesmiyor
Baba uzun zamandır bir kaya gibi uyuyor
[Ön Nakarat]
İşte tüm sınıfların sorusu:
"Bir insan çocuklardan nefret edebilir mi ve etmeli mi?"

[Nakarat]
Çocuklardan nefret ediyorum
Çocuklardan nefret ediyorum

[Arka Nakarat]
Hayır, onları seviyorum
Evet, onları seviyorum
Büyük olanlar, küçük olanlar
Fakat benim olmalılar

[Köprü]
Ama birden sakinleşiyor
Bana gülümsedi, neşelendim
Elimi ufaklığa uzatıyorum
Sonra yine çığlık atmaya başlıyor

[Nakarat]
Çocuklardan nefret ediyorum
Çocuklardan nefret ediyorum

[Arka Nakarat]
Hayır, onları seviyorum
Evet, onları seviyorum
Büyük olanlar, küçük olanlar
Fakat benim olmalılar
[Çıkış]
Çocuklardan nefret ediyorum
Çocuklardan nefret ediyorum
İşte tüm sınıfların sorusu:
"Bir insan çocuklardan nefret edebilir mi ve etmeli mi?"
Hayır, onları seviyorum
Evet, onları seviyorum
Büyük olanlar, küçük olanlar
Fakat benim olmalılar