Als de dolfijnen aan 't minnekozen zijn
Dan doen ze beslist geen water bij de wijn

De ene doet alles naar de ander z'n wens
Kijk, dat is weer eens iets anders, mens

Ze laten zich zorgeloos gadeslaan
Want er zijn geen gordijnen in de oceaan

Soms met z'n tweeën, soms meer dan drie
Nergens een spoor van mensenjaloezie

Elk krijgt het zijne, jij eerst en dan ik
Ieder z'n eigen volmaakt ogenblik

De zon scheen in het water, in het begin
En nu strooit de nacht er z'n sterren in

Langzaam, heel langzaam, zwemt men uiteen
Afspraken maken, dat doet er niet één

Minnekozen, minnekozen, de vrijheid is goed
En het water is zout, maar de liefde is zoet

Maar wij zijn mensen, nietwaar, Marjolein?
En wij doen liever elkander pijn