Rob de Nijs
Breng Hem Thuis
Ik heb u niets gevraagd
Toen hij werd geboren
Of toen hij zo ziek was
Drie jaar oud, toen
Heb ik niets gevraagd
Want wie zou het horen?
Mijn God, U had vast wel iets anders te doen
En toen met die scooter
Veertien jaar oud oh hoe
Heb ik gevloekt
God ik was kwaad
Maar weet je, het doet er
Later niet veel toe
Als je hem zoekt
Achttien jaar en verslaafd
Kijk, dit is mijn zoon
Dit is zijn foto
Dezelfde als op het politiebureau
Ik heb nooit iets gevraagd
Laat staan gebeden
In 't verleden
Tot vandaag

Breng hem thuis, breng hem thuis
't blijft je kind, hoe 't ook zij
Breng hem thuis, breng hem thuis
Zijn leven is dat van mij
Breng hem thuis
Ik heb zoals U zegt
Hem zelf op straat gezet
Maar toen dacht ik nog echt
Dat ie het op zichzelf wel red
En ik wil niet dat hij uit een
Gracht wordt opgedrecht en afgedaan
Zeg hem dat zijn moeder wacht
Neem mij, maar God laat hem gaan

En breng hem thuis, breng hem thuis
't blijft mijn zoon, hoe 't ook zij
Breng hem thuis, breng hem thuis
Zijn leven is dat van mij
Breng hem thuis